Η οικογένεια στην Εθνεγερσία του 1821

Εμφανίσεις: 2502 Συντάχθηκε από Βασίλειος Θεοτοκάτος, Επιτ. δικηγόρος, πρόεδρος της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος στις .

soyliwtes 01


Βασίλειος Θεοτοκάτος,
Επιτ. δικηγόρος, πρόεδρος της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος


Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
του 1821 και μάλιστα η πολύτεκνη, ήταν εκείνη που τροφοδότησε και τροφοδοτούσε συνεχώς τον αγώνα στην Εθνική Επανάσταση. Το πλήθος των παιδιών που πλημμύριζε το σπίτι ήταν η κινητήρια δύναμη του αγώνα, η προϋπόθεση της ελευθερίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Τούρκοι προσπαθούσαν να αφανίσουν τους Έλληνες-  τους ραγιάδες-με τις σφαγές, τις λεηλασίες, τους βιασμούς, τους κατατρεγμούς κλπ., το Έθνος όμως ανθίστατο και οι Ελληνίδες μητέρες έφερναν στο κόσμο καινούργια βλαστάρια.

Στην απογραφή του 1861, δηλ. 40 χρόνια μετά την Εθνική Επανάσταση, η Ελλάς είχε πληθυσμό 1.096.810 κατοίκους. Μόνο το 3.36% ήταν άνω των 65 ετών, ενώ οι νέοι ηλικίας μέχρι 25 ετών αποτελούσαν το 57,86%! Διακόσια χρόνια μετά, τα παιδιά ως 14 ετών αντιπροσωπεύουν το 14,2% και οι άνω των 65 ετών το 22,3% με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ της 20ής /12/2020.

Μπορεί οι Έλληνες να υπέφεραν τα πάνδεινα από τους τυράννους Τούρκους, να ζούσαν μέσα στη φτώχεια, αλλά, όπως έλεγε ο αρχηγός της Εθνικής Επαναστάσεως, ο θρυλικός Γέρος του Μοριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, «Οι καλύβες ήταν γεμάτες παιδιά», και καθόρισε ο ίδιος τον σκοπό του αγώνα «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ο Γέρος του Μοριά έλεγε: «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν ήμεθα τρελοί, δεν εκάμαμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκαις μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την ειδική μας την τούρκικη δύναμη». Η συμμετοχή των συζύγων των αγωνιστών ήταν επίσης καθοριστικής σημασίας. Οι γυναίκες, σύζυγοι, μητέρες, ενίσχυαν το πνεύμα της ομόνοιας και της θυσίας που επικρατούσε. Το αξιόλογο γεγονός μνημονεύει ο Σπύρος Μελάς στο έργο του «Ο Γέρος του Μοριά», (σ.428), αναφερόμενος στα γεγονότα πριν από την καταστροφή του Δράμαλη: «Ο Κολοκοτρώνης πίσω, στα νερά του Αχλαδόκαμπου, συγκεντρώνει δυνάμεις….Ο ενθουσιασμός είναι τώρα τόσος, που οι γυναίκες τρέχουν στη στιγμή με φορτώματα και μ’ όλους τους άντρες του χωριού , αρματωμένους , μπροστά:

-Να τους άνδρες μας- λένε στον Κολοκοτρώνη- να τους πάρεις στο πόλεμο. Και αν δεν είναι παλικάρια, να βγάλουν τ΄άρματα να τα φορέσουμε εμείς, τέτοιους άνδρες δεν τους θέλουμε.

Ο αρχηγός και ο Παπαφλέσσας γέλασαν, τις ευχαρίστησαν, κράτησαν τους άντρες και τις έστειλαν στα σπίτια τους».

Όταν οι Τούρκοι είχαν συλλάβει τον πατέρα του θρυλικού ήρωα Νικηταρά του Τουρκοφάγου, ο γερο-Σταματέλος ζήτησε να φονεύσουν αυτόν και να σωθεί ο μικρός γιος του. Οι Τούρκοι δεν το δέχθηκαν και τον αποκεφάλισαν μπροστά στα μάτια  του παιδιού του. Όταν ήλθε η ώρα του μικρού, του πρότειναν να αλλαξοπιστήσει, για να γλιτώσει τη ζωή του. Όμως αυτός, με τόλμη και φρόνηση ώριμου ανθρώπου, τους απάντησε: «Θα πάω εκεί που πήγε και ο πατέρα μου. Δεν αρνούμαι την πίστη μου».

Αυτή ήταν η δύναμη της οικογένειας των Ελλήνων του 1821, έτσι έμεινε όρθια η Επανάσταση και χάρη σε αυτούς ζούμε εμείς ελεύθεροι σήμερα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ

Επιτ. δικηγόρος, πρόεδρος της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας

Πολυτέκνων Ελλάδος

 

Ετικέτες: Πολυτεκνία, Ορθοδοξία και Παράδοση

Εκτύπωση