«Διάφορες μορφές οικογένειας»
Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»:
Το κείμενο δίνεται ως διευκρίνηση για τον όρο «εξερεύνηση διαφόρων μορφών οικογένειας» που αφορά τη συμπεριληπτική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που προορίζεται για να «επιμορφώσει» και να εξοικειώσει με συγκεκριμένα θέματα τα παιδιά μας.
Για παράδειγμα στο εγκεκριμένο εγχειρίδιο: «Παίζω με το Φρίξο και μαθαίνω για το σώμα μου και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής για την προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία», σελ. 7, διαβάζουμε: «Σε αυτήν την ενότητα οι μικροί μαθητές έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν για την οικογένεια και τις οικογενειακές σχέσεις, να εξερευνήσουν τα διάφορα είδη της οικογένειας».
Πιστεύουμε ότι οι γονείς μπορούν τώρα να καταλάβουν το πραγματικό νόημα του όρου και τη σκοπιμότητα που υπηρετεί.
_________________
Family Watch International
Ενώ ο όρος «διάφορες μορφές οικογένειας» εμφανίζεται σε πολλά μη δεσμευτικά έγγραφα του ΟΗΕ, δεν εμφανίζεται σε οποιοδήποτε επίσημο διεθνές έγγραφο για τα ανθρώπινα δικαιώματα του ΟΗΕ, για έναν σοβαρό λόγο. Είναι πολύ ασαφής.
Με την εμφάνιση πολλαπλών αμφιλεγόμενων μορφών οικογένειας επιζήμιων για τα παιδιά (π.χ. από αιμομιξία, με πολυσυντροφικότητα που αφορά σε γυναίκες ή άνδρες, οικογένειες από ομαδικούς γάμους κ.λ.π.), είναι πλέον επιτακτική ανάγκη, για την προστασία των παιδιών, τα έθνη να απορρίψουν αυτόν τον διφορούμενο και ελαστικό όρο στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις του ΟΗΕ, εκτός εάν ορίζεται σαφώς ότι δεν περιλαμβάνει οικογενειακές μορφές επιβλαβείς για τα παιδιά.
Τα Κράτη συχνά πιέζονται να αποδεχθούν τον όρο «διάφορες μορφές οικογένειας» σε έγγραφα που απαιτούν την προστασία της οικογένειας. Οι ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι επειδή η φράση εμφανίζεται ήδη σε άλλα έγγραφα του ΟΗΕ, τα Κράτη υποχρεούνται να την αποδέχονται κάθε φορά που προτείνεται. Ωστόσο, ενώ μπορούσε να θεωρηθεί πως είχε ως τώρα κάποιο νόημα για τα Κράτη να αποδεχτούν τις «διάφορες μορφές οικογένειας» σε μη δεσμευτικά έγγραφα που αναγνώρισαν, π.χ, τις μονογονεϊκές, τις διευρυμένες ή τις οικογένειες με συνύπαρξη πολλών γενεών, η αποδοχή τους τώρα είναι προβληματική για τους λόγους που περιγράφονται στην παρούσα σύνοψη.
Η φράση «διάφορες μορφές οικογένειας» έχει γίνει ένας από τους πιο διχαστικούς και αμφιλεγόμενους όρους στις διαπραγματεύσεις του ΟΗΕ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά έθνη τώρα καταλαβαίνουν ότι ο όρος χρησιμοποιείται κατ΄ εξακολούθηση από ακτιβιστικές ομάδες υπεράσπισης σεξουαλικών δικαιωμάτων, προκειμένου να επιτύχουν την κυβερνητική αναγνώριση των σεξουαλικών επιλογών στον τρόπο ζωής τους ή των αμφιλεγόμενων ρυθμίσεων οικογενειακής διαβίωσής τους.
Παρόμοιες διατυπώσεις, όπως «διαφορετικές οικογενειακές μορφές», ή «η οικογένεια σε όλη της την ποικιλομορφία» και άλλα ανάλογα, χρησιμοποιούνται επίσης από ακτιβιστές για να προωθήσουν την ατζέντα τους.
Ως απόδειξη ότι ο όρος «διάφορες μορφές οικογένειας» χρησιμοποιείται για την προστασία αναδυόμενων αμφίβολων οικογενειακών δομών, μπορεί να κοιτάξει κάποιος μια επιστολή τον Ιούνιο του 2014 από τη Διεθνή Αμνηστία, προς τα μέλη του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η επιστολή ανέφερε σε κάποιο σημείο:
«Διάφορες μορφές οικογένειας υπάρχουν σε όλα τα πλαίσια. Τα Κράτη έχουν την υποχρέωση να σέβονται, να προστατεύουν και να ικανοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των μεμονωμένων μελών που ανήκουν στις διάφορες μορφές οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων και χωρίς να περιορίζονται στα μέλη των διευρυμένων οικογενειών, των μονογονεϊκών οικογενειών, των πυρηνικών οικογενειών, των οικογενειών με παιδιά αρχηγούς, στις συγκατοικούσες οικογένειες, οικογένειες ίδιου φύλου, οικογένειες χωρίς παιδιά, πολυγαμικές οικογένειες, οικογένειες με συνυπάρχουσες πολλές γενεές και άλλες». (Η έμφαση προστέθηκε.)
Σημειωτέον πως αυτή η επιστολή δηλώνει συγκεκριμένα ότι «διάφορες μορφές οικογένειας» περιλαμβάνονται αλλά δεν εξαντλούνται στον παραπάνω κατάλογο, και υποδεικνύει ότι υπάρχουν «περισσότερες» οικογενειακές μορφές που πρέπει να αναγνωριστούν, χωρίς να προσδιοριστούν ποιες. Από τη δήλωσή τους, φαίνεται ότι προτίθενται με τις «διάφορες μορφές οικογένειας» να καλύψουν κάθε είδους οικογενειακής ρύθμισης χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τον αντίκτυπο στα παιδιά. Αυτή είναι μια συνηθισμένη τοποθέτηση των ομάδων υπεράσπισης των σεξουαλικών δικαιωμάτων.
Η δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας είναι επίσης παραπλανητική. Καταρχήν η υποχρέωση των κρατών για την «προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεμονωμένων μελών» δεν ισοδυναμεί με την υποχρέωση προστασίας όλων των μορφών της οικογένειας. Όλα τα άτομα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι μέλη οικογενειών, έχουν το δικαίωμα να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, αλλά δεν έχουν όλα τα άτομα το δικαίωμα να αναγνωρίζεται ή να προστατεύεται η οικογενειακή ρύθμιση που επέλεξαν ή ο σεξουαλικός τρόπος ζωής τους, ειδικά εάν αυτές οι ρυθμίσεις είναι επιβλαβείς για τα παιδιά .
Δεδομένου ότι ο όρος «διάφορες μορφές της οικογένειας» δεν εμφανίζεται στις δεσμευτικές συνθήκες ή συμβάσεις του ΟΗΕ, τα Κράτη δεν έχουν καμία υποχρέωση να τον αποδεχθούν σε οποιαδήποτε έγγραφο του ΟΗΕ από εδώ και πέρα. Με την απόρριψή του όταν προτείνεται, τα Κράτη στέλνουν το μήνυμα ότι δεν θα αναγνωρίζεται ούτε θα προστατεύεται από τις κυβερνήσεις τους η κάθε οικογενειακή μορφή που μπορεί να φανταστεί κάποιος.
Τα έθνη έχουν το κυρίαρχο δικαίωμα να καθορίσουν τέτοια θέματα σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος ορίζει ότι τα Ηνωμένα Έθνη δεν πρέπει να παρεμβαίνουν σε εσωτερικά θέματα των κρατών μελών. Με άλλα λόγια, Κράτη ή οργανισμοί που χρησιμοποιούν το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών προσπαθώντας να επιβάλλουν αναγκαστικά τις αμφιλεγόμενες αντιλήψεις τους για την οικογένεια σε άλλα κράτη, παραβιάζουν τον Χάρτη του ΟΗΕ και περιφρονούν το κυρίαρχο δικαίωμα των εθνών να καθορίζουν τους δικούς τους πολιτιστικούς κανόνες.
Μια τακτική φόβου που συχνά χρησιμοποιείται από τους ακτιβιστές των σεξουαλικών δικαιωμάτων είναι να πιέσουν τα Κράτη να αποδεχθούν τις «διάφορες μορφές οικογένειας» στα έγγραφα του ΟΗΕ, ισχυριζόμενοι ότι εάν δεν περιληφθούν, τα δικαιώματα των μεμονωμένων μελών της οικογένειας κατά κάποιο τρόπο θα ακυρωθούν. Αυτό το επιχείρημα είναι ολοφάνερα παράλογο. Τα έθνη έχουν ήδη την υποχρέωση, από διάφορες διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να προστατεύουν όλα τα μέλη της οικογένειας από τη κακοποίηση. Η προστασία του ρόλου της οικογένειας στην κοινωνία δεν μπορεί να αναιρέσει αυτές τις υποχρεώσεις.
Οι διατάξεις για την προστασία της οικογένειας που βρίσκονται σε πέντε δεσμευτικά έγγραφα του ΟΗΕ, δεν προορίζονταν ούτε και χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, για την προστασία των δυσλειτουργικών ή των κακοποιητικών οικογενειών. Στην πραγματικότητα, πολλές διατάξεις που απαιτούν την προστασία της οικογένειας καθορίζουν ότι το είδος του οικογενειακού περιβάλλοντος που πρέπει να έχει ένα παιδί είναι η «ευτυχία, η αγάπη και η κατανόηση». Αυτό είναι το είδος των οικογενειών που πρέπει να προστατεύσουν τα Ηνωμένα Έθνη.
Τέλος, πολλά έγγραφα αναφέρουν ότι «τα δικαιώματα, οι δυνατότητες και οι ευθύνες των μελών της οικογένειας πρέπει να γίνονται σεβαστά (Πεκίνο 29, (1995), Habitat 31, (1996), Πεκίνο +5 60, (2000), Habitat +5 30 (2001)). Κανένα έθνος δεν υποστηρίζει ότι τα δικαιώματα των μεμονωμένων μελών της οικογένειας πρέπει να περιφρονούνται.
Όταν όμως ασκείται πίεση, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, για να αποδεχθούν τις «διάφορες μορφές οικογένειας» για χάρη των παιδιών, εκείνες θα κάνουν καλά να απορρίψουν τέτοιες προτάσεις ή να ορίσουν στενά ποιες συγκεκριμένες οικογενειακές μορφές πρόκειται να αναγνωρίζουν και να προστατεύουν.
Family Watch International © 2014
P.O. Box 1432, Gilbert, AZ, 85299-1432 • www.familywatchinternational.org • fwi@familywatchinternational>
Πηγή: familywatch.org
Ετικέτες: Πολιτικός Γάμος και Σύμφωνο Συμβίωσης