Τα παιδιά που δημιουργήθηκαν μέσω ART (Assisted Reproductive Technology) βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για ελλατωμένη γνωστική λειτουργία.
Η πάλη με τη στειρότητα προκαλεί αγωνία.
Ωστόσο, αυτή η πρωταρχική βαθειά επιθυμία για ένα παιδί, παρά τα βιολογικά εμπόδια, οδήγησε την Assisted Reproductive Technology (ART) ώστε να γίνει μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων ευρώ. Μια βιομηχανία που συνεχίζει να διερευνά μεθόδους και διαδικασίες για να βελτιώσει το "προϊόν" της, το μωρό. Ωστόσο, καθώς η "καινοτομία" στην αναπαραγωγική τεχνολογία κινείται προς τα εμπρός, καθοδηγούμενη από τις επιθυμίες των ενηλίκων, κανείς δεν θέτει το πιο σημαντικό ερώτημα : "Πώς αυτή η τεχνολογία επηρεάζει το παιδί μακροπρόθεσμα;"
Η έρευνα αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερο τις άσχημες επιπτώσεις που έχει η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) και η ART στα παιδιά. Το Ινστιτούτο Kids Institute Telethon του νοσοκομείου του Perth-Αυστραλία, διεξήγαγε μια μελέτη που απεκάλυψε ότι τα παιδιά που δημιουργούνται μέσω αυτών των τεχνολογιών διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για νοητικές αναπηρίες.
«... οι ερευνητές συγκέντρωσαν στοιχεία για περισσότερα από 210.000 παιδιά που γεννήθηκαν στη Δυτική Αυστραλία από το 1994 και ως το 2002, εξετάζοντας περισσότερα από οκτώ χρόνια παιδικής ανάπτυξης ... Βρήκαν ότι τα παιδιά που συνελήφθησαν μέσω ART ήταν στην πραγματικότητα λίγο πιο πιθανόν να αναπτύξουν μια ήπια έως σοβαρή γνωστική διαταραχή. Σε μια προσεκτικότερη θεώρηση, φαινόταν επίσης ότι ορισμένες διαδικασίες δημιουργούσαν μεγαλύτερο κίνδυνο από άλλες. Τα παιδιά που σχεδιάστηκαν χρησιμοποιώντας το ICSI,(1), είχαν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη διαταραχή, και αυτό μεταφράζεται ως 1 στα 32 παιδιά διαγνωσμένα με κάποιο επίπεδο πνευματικής αναπηρίας, σε σύγκριση με 1 στα 59 παιδιά που είχαν συλληφθεί χωρίς βοήθεια από οποιεσδήποτε θεραπείες γονιμότητας.»
Αυτή δεν είναι η πρώτη μελέτη που χτυπάει το καμπανάκι για το πώς αυτές οι «θεραπείες» επηρεάζουν τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών που προκύπτουν. Η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας δημοσίευσε μια συστηματική ανασκόπηση 35 μελετών που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «τα διαθέσιμα υψηλής αξίας επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι ορισμένες ειδικές θεραπείες ενδέχεται να προκαλέσουν διαφόρου τύπου επιδράσεις στη γνωστική ανάπτυξη, και ορισμένες θεραπείες, συμπεριλαμβανομένης της ICSI, σχετίζονται με νοητική έκπτωση.»
Και ενώ η νοητική ανάπτυξη του παιδιού είναι σημαντική, δεν είναι παρά μόνο ένα από τα κομμάτια της συνολικής εικόνας. Η μελέτη του Ινστιτούτου Kids παραδέχεται ότι δεν εξέτασε τους «κινδύνους για άλλα προβλήματα υγείας» που αναμένουν και αυτά τη σειρά τους να μελετηθούν.
Αυτά τα "άλλα προβλήματα υγείας" περιλαμβάνουν πρόωρο τοκετό / χαμηλό βάρος γέννησης, μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση σπάνιων συγγενών ανωμαλιών, αυξημένο κίνδυνο παιδικών ασθενειών, υψηλή αρτηριακή πίεση.
Σε μιά συνηθισμένη εγκυμοσύνη , οι μητέρες κάνουν μεγάλες προσπάθειες να περιορίσουν τις συνήθειες που μπορεί να βλάψουν το μωρό τους - προσέχοντας π.χ τη διατροφή τους. Καμία θυσία δεν είναι χωρίς σημασία εάν είναι «κακή για το μωρό».
Ωστόσο, παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις ότι η δημιουργία μωρών στα εργαστήρια έχει αρνητικές επιπτώσεις μακροπρόθεσμα για την υγεία τους, η βιομηχανία της γονιμότητας αναπτύσσεται. Μια βιομηχανία που προωθείται όχι με στόχο την υγεία των παιδιών, αλλά για την παραγωγή "ζωντανών κυημάτων". Μόλις γεννηθεί το παιδί και πληρωθεί η κλινική, οι γυναικολόγοι και υπεύθυνοι εμβρυολόγοι χάνουν πλέον το ενδιαφέρον τους. Είναι τα παιδιά με τις σωματικές και πνευματικές αναπηρίες τα οποία πρέπει να μάθουν να ζουν συμβιβασμένα με τις συνέπειες. Και στην περίπτωση των παιδιών που συλλαμβάνονται με γενετικό υλικό από δότες, είναι αναγκασμένα να το κάνουν, καταπιέζοντας την ενστικτώδη επιθυμία τους να έχουν μαζί τους τη χαμένη βιολογική μητέρα ή τον πατέρα τους. Αυτό μπορεί να προσθέσει ένα άλλο στρώμα κοινωνικής και συναισθηματικής ταραχής στο παιδί. Οι υποψήφιοι γονείς ενδέχεται να αγνοούν αυτούς τους κινδύνους ή μπορεί απλά να αποφασίσουν ότι η δική τους λαχτάρα για ένα μωρό αξίζει την κάθε θυσία που πρέπει να κάνει το μελλοντικό παιδί τους.
Η επιθυμία της βιομηχανίας να αυξήσει την γονιμότητα άσχετα με τους κινδύνους που συνεπάγεται για το μωρό, πρέπει να αφορά όλους μας. Ολόκληρη η καρδιά του κλάδου της γονιμότητας, πρέπει να ανακατευθυνθεί ώστε να εξασφαλισθεί πως στο κέντρο της επιστήμης και της «καινοτομίας» θα βρίσκεται η μακροπρόθεσμη υγεία του παιδιού . Όποια και αν είναι οι πρόοδος που επιτυγχάνεται στο όνομα της βοήθειας στα στείρα ζευγάρια, δεν μπορεί να γίνει εις βάρος των δικαιωμάτων και της υγείας των παιδιών.
Τα παιδιά δεν μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους. Πρέπει εμείς να μιλήσουμε για αυτά. Εναπόκειται σε εμάς, τους ενήλικες, να τα υπερασπιστούμε.
(1),Μικρογονιμοποίηση ωαρίου ή ICSI ή ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπερματοζωαρίου,τεχνική που χρησιμοποιείται όταν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στον αριθμό ή την κινητικότητα του σπέρματος ή ακόμη και παντελής έλλειψη σπερματοζωαρίων, οπότε συλλαμβάνεται και τοποθετείται ένα μόνο σπερματοζωάριο μέσα στο κυτταρόπλασμα του ωαρίου και επέρχεται η γονιμοποίηση αυτού.
Πηγή: thembeforeus.com