Πατέρας! Αναντικατάστατος για την κοινωνικοποίηση των παιδιών στην οικογένεια!

 

Από: American College of Pediatricians

και «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»

Από μόνο του το φυσικό σχέδιο της δημιουργίας εκφράζει την αναγκαιότητα για  κάθε παιδί να έχει ένα πατέρα..  Για να συλληφθεί και να υπάρξει ένα παιδί απαιτείται πατέρας και μητέρα. Ωστόσο, πέρα από αυτό το γεγονός, έχουν διαπιστωθεί ευεργεσίες στην ανατροφή των παιδιών που προέρχονται αποκλειστικά από την πατρότητα και αυτές είναι αδιαμφισβήτητες και αναντικατάστατες. Η άριστη αγωγή και κοινωνικοποίηση του παιδιού απαιτεί  και την παρουσία πατέρα στη ζωή του και μάλιστα του δικού του πατέρα.

Παρουσιάζουμε συμπεράσματα μελετών που αναδεικνύουν την αξία του πατέρα της οικογένειας για την ευημερία και την κοινωνική πρόοδο των παιδιών του.

Θετικός ο αντίκτυπος της συμμετοχής του πατέρα στη καθημερινότητα του παιδιού.

Σε μια μελέτη που εξέτασε τη συμμετοχή του πατέρα στη ζωή 134 παιδιών εφήβων μητέρων, κατά τα πρώτα 10 χρόνια της ζωής τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η επαφή πατέρα-παιδιού συσχετίστηκε με καλύτερη κοινωνική, συναισθηματική και σχολική απόδοση. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά που οι πατέρες τους συμμετείχαν στη ζωή τους αντιμετώπιζαν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς και σημείωσαν υψηλότερη βαθμολογία στην επίδοσή τους στην γλώσσα. ^.(1)

Φτώχεια

Τα παιδιά που ζουν σε σπίτια από όπου απουσιάζει ο πατέρας έχουν σχεδόν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι φτωχά. Το 2011, στις ΗΠΑ, το 12% των παιδιών σε οικογένειες με παντρεμένους γονείς ζούσαν στη φτώχεια, σε σύγκριση με το 44% των παιδιών στις οικογένειες που ζούσαν μόνο με τη μητέρα.⁽²⁾

Συναισθηματικά και Προβλήματα συμπεριφοράς.

Τα δεδομένα από τη Fragile Families Study, (2.111 παιδιά) χρησιμοποιήθηκαν για να εξεταστούν οι επιπτώσεις που είχαν στην ευημερία των παιδιών, οι μεταβολές στις συντροφικές σχέσεις  των μητέρων κατά το διάστημα από τη γέννησή τους έως την ηλικία των 3 ετών. Τα παιδιά που γεννήθηκαν από ανύπαντρες μητέρες παρουσιάζουν υψηλότερα επίπεδα επιθετικής συμπεριφοράς σε σχέση με τα παιδιά που γεννήθηκαν από παντρεμένες μητέρες. Το να ζεις σε ένα νοικοκυριό με μια μητέρα μόνο, ισοδυναμεί ψυχολογικά με 5,25 αλλαγές συντρόφων στις προσωπικές της  σχέσης. ⁽³⁾

Μητρική και  παιδική υγεία

Τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας είναι 1,8 φορές υψηλότερα για τα βρέφη των ανύπαντρων μητέρων σε σχέση με αυτά των έγγαμων μητέρων.⁽⁴⁾

Φυλάκιση.

Ακόμη και μετά τη λήψη οικονομικής βοήθειας, οι νέοι σε νοικοκυριά που απουσιάζει ο πατέρας, εξακολουθούσαν να έχουν σημαντικά υψηλότερες πιθανότητες να μπλέξουν με το νόμο, σε σύγκριση με  εκείνους που ζουν σε οικογένειες με μητέρα και με πατέρα. Οι νέοι που δεν είχαν ποτέ πατέρα στο σπίτι είχαν ακόμη μεγαλύτερες πιθανότητες παραβατικής συμπεριφοράς.⁽⁵⁾

Εγκληματικές πράξεις.

Μια μελέτη σε 109 ανήλικους παραβάτες έδειξε ότι η οικογενειακή δομή προδιαγράφει σημαντικά την παραβατικότητα.⁽⁶⁾

Εφηβική εγκυμοσύνη και σεξουαλική δραστηριότητα

Η ανατροφή των παιδιών από μια ανύπαντρη μητέρα αυξάνει τον κίνδυνο εφηβικής εγκυμοσύνης, γάμου πριν το τέλος του γυμνασίου και σύναψη γάμου όπου και οι δύο σύντροφοι δεν έχουν πάρει ακόμη το πτυχίο του γυμνασίου^.(7)

Παιδική κακοποίηση

Μια μελέτη που χρησιμοποιεί στοιχεία από τη μελέτη Fragile Families and Child Wellbeing αποκάλυψε ότι σε πολλές περιπτώσεις η απουσία του βιολογικού πατέρα του παιδιού συμβάλλει σε αυξημένο κίνδυνο παιδικής κακοποίησης. Τα αποτελέσματα υπονοούν ότι οι κρατικές υπηρεσίες προστασίας παιδιού (CPS,) έχουν κάποιους λόγους να θεωρούν πως η παρουσία ενός «κοινωνικού» πατέρα συνδυάζεται με αυξημένο κίνδυνο κακοποίησης και παραμέλησης των παιδιών. Πιστεύεται ότι σε οικογένειες όπου υφίσταται μη βιολογική (αλλά κοινωνική) πατρική φιγούρα, υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος κακοποίησης και παραμέλησης για τα παιδιά, παρά το γεγονός ότι ο κοινωνικός πατέρας ζει στο σπίτι ή έχει σχέση μόνο με τη μητέρα.⁽⁸⁾

Κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ

Ακόμη και με τη συμπαράσταση του περιβάλλοντος υπάρχει σημαντικά μεγαλύτερη χρήση ναρκωτικών μεταξύ των παιδιών που δεν ζουν συγχρόνως με τη μητέρα και με τον πατέρα τους. ⁽⁹⁾

Παιδική παχυσαρκία

Η National Longitudinal Survey of Youth διαπίστωσε ότι τα παχύσαρκα παιδιά είναι πιο πιθανό να ζουν μακριά από το πατέρα τους. ⁽¹⁰⁾

Εκπαίδευση

Η συμμετοχή του πατέρα στη μόρφωση του παιδιού του σχετίζεται με μεγαλύτερες  πιθανότητες να αριστεύσει ως μαθητής. Αυτό ίσχυε τόσο για τους βιολογικούς πατέρες, όσο και για τους   από τα ζεύγη που υιοθετούν παιδιά και τους πατέρες που αναγκάζονται να μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους. ⁽¹¹⁾

        

Υπάρχουν γονείς που πιστεύουν πως μπορούν να δώσουν από μόνοι τους το καλύτερο στα παιδιά τους. Μητέρες και πατέρες που δεν εργάζονται επαρκώς στη σχέση τους με τον/την  σύζυγο. Γονείς που δεν αντιλαμβάνονται την αξία τους για τα παιδιά, τις δυνατότητές τους ούτε αξιολογούν σωστά τον/την σύντροφο. Εγκαταλείπουν τα παιδιά τους για να κάνουν μια «νέα αρχή». Τα παιδιά έχουν ανάγκη και από την παρουσία του πατέρα τους μέσα στην οικογένεια, στο ίδιο σπίτι, μαζί με τη μητέρα τους. Αλλιώς είναι πληγές και πόνος πολύς και αδυναμία που σημαδεύει  τη ζωή τους.

 

Παραπομπές:

1. Howard, K. S., Burke Lefever, J. E., Borkowski, J.G., & Whitman, T. L. (2006). Η επιρροή των πατέρων στη ζωή των παιδιών με έφηβες μητέρες. Journal of Family Psychology, 20, 468-476.

2. Πηγή: U.S. Census Bureau, Children’s Living Arrangements and Characteristics: Μάρτιος 2011, Πίνακας Γ Ουάσιγκτον D.C.: 2011.

3. Osborne, C., & McLanahan, S. (2007). Partnership instability and child well-being. Journal of Marriage and Family, 69, 1065-1083.

4. Matthews, T.J., Sally C. Curtin και Marian F. MacDorman. Στατιστικά στοιχεία βρεφικής θνησιμότητας από το σύνολο δεδομένων γέννησης/βρεφικού θανάτου κατά την περίοδο 1998. National Vital Statistics Reports, Vol. 48, Νο. 12. Hyattsville, MD: Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας, 2000.

5. Harper, Cynthia C. and Sara S. McLanahan. «Απουσία πατέρα και φυλάκιση νέων». Journal of Research on Adolescence 14 (Σεπτέμβριος 2004): 369-397.

6. Bush, Connee, Ronald L. Mullis και Ann K. Mullis. "Διαφορές στην ενσυναίσθηση μεταξύ νεαρών παραβατών και μη παραβατών." Journal of Youth and Adolescence 29 (Αύγουστος 2000): 467-478.

7. Teachman, Jay D. "The Childhood Living Arrangements of Children and the Characteristics of Their Marriages." Journal of Family Issues 25 (Ιανουάριος 2004): 86-111.

8. «Συμπαράσταση των υπηρεσιών προστασίας των παιδιών, Child Protective Services (CPS), σε οικογένειες με κοινωνικούς πατέρες». Έρευνα Ευάλωτων Οικογενειών Αρ.46. Princeton, NJ and New York, NY: Bendheim-Thomas Center for Research on Child Wellbeing and Social Indicators Survey Center, 2010.

9. Hoffmann, John P. «The Community Context of Family Structure and Adolescent Drug Use». Journal of Marriage and Family 64 (Μάιος 2002): 314-330.

10. National Longitudinal Survey of Youth.

11. Nord, Christine Winquist, and Jerry West. Fathers’ and Mothers’ Involvement in Their Children’s Schools by Family Type and Resident Status. (NCES 2001-032). Washington, D.C.: U.S. Department of Education, National Center for Education Statistics, 2001.

 

Πηγή: https://archive.acpeds.org/family-cycle/fatherhood