Το Πανεπιστήμιο του Harvard επιβεβαιώνει αυτό που ήδη γνωρίζαμε: Ο αποχωρισμός των παιδιών από τους βιολογικούς γονείς τους για εμπορικούς λόγους είναι επιβλαβής
«Αισθανόμαστε εμπορεύματα…»
Them Before Us
από την Katie Breckenridge | 5 Μαΐου 2021
Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Κάποιοι «αφελείς» υποστηρίζουν πως τα παιδιά έχουν ανάγκη μόνο από αγάπη και φροντίδα για να μεγαλώσουν σωστά. Η αγάπη όμως σχετίζεται με πρόσωπα, συμπεριφορές, διαχρονική παρουσία, και το κυριότερο σημαίνει αυτοθυσία. Όμως στη δημιουργία παιδιών με δωρεά γενετικού υλικού είναι ακριβώς το αντίθετο: θυσιάζονται οι ανάγκες του «αγαπημένου», του παιδιού δηλ., για να ικανοποιηθεί η επιθυμία και να επιβεβαιωθεί η επιλογή του «αγαπώντος» Παραθέτουμε εδώ σχετική μελέτη που Παν. του Harvard (1) που επισημαίνει τα προβλήματα των παιδιών που δημιουργήθηκαν από δωρεά γενετικού υλικού και μεγάλωσαν χωριστά από τους βιολογικούς τους γονείς.
____________________
Αρκετές μελέτες έχουν ήδη διεξαχθεί στα άτομα που έχουν συλληφθεί από δότες γενετικού υλικού, αλλά το πεδίο αυτών των μελετών περιορίστηκε στις ψυχολογικές επιπτώσεις της σύλληψης με τεχνητά μέσα. Σε μια προσπάθεια εμβάθυνσης σε αυτή τη ζωτική έρευνα, το Κέντρο Βιοηθικής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ προσπάθησε να κατανοήσει καλύτερα τις εμπειρίες των ατόμων που έχουν συλληφθεί από δότες, εστιάζοντας όχι μόνο στο οποιοδήποτε διαρκές ψυχολογικό τραύμα, αλλά επίσης εξετάζοντας εάν αυτοί οι ενήλικες είχαν ενδιαφέρον να ταυτοποιήσουν ή να συναντηθούν με τους βιολογικούς γονείς τους, πώς ένιωσαν όταν έμαθαν τον τρόπο με τον οποίο συνελήφθησαν και αν πίστευαν ότι η σύλληψή τους μέσω δότη ήταν ηθική πρακτική.
Οι ερευνητές συνομίλησαν με 143 ανώνυμους ενήλικες που είχαν συλληφθεί από δότες γενετικού υλικού, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναίκες με υψηλή μόρφωση, τουλάχιστον 31 ετών. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας αχρηστεύουν τον μύθο ότι η «αγάπη» είναι το μόνο που απαιτείται για να ευδοκιμήσουν τα παιδιά. Στην πραγματικότητα, τα αποτελέσματα της έρευνας αποκαλύπτουν πως ισχύει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή πως η σύλληψη με τη χρήση δωρητών είναι σοβαρά επιζήμια για την ψυχολογική και σωματική ανάπτυξη ενός ατόμου, για το οποίο επιθυμούμε να είναι υγιές και καλά προσαρμοσμένο.
Μόνο το 22,9% των συμμετεχόντων είχαν ενημερωθεί ότι είχαν συλληφθεί από δωρητές πριν από την ηλικία των 18 ετών. Ένα μεγάλο ποσοστό των συμμετεχόντων στην έρευνα, το 86,5%, θεώρησε ότι έπρεπε να έχει το δικαίωμα να γνωρίζει για τον ελλείποντα γονέα του και το 74,8% ήθελε να έχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το εθνικό και πολιτιστικό του υπόβαθρο. Ένας μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων ανέφερε ότι η αίσθηση της ταυτότητάς τους άλλαξε όταν ανακάλυψαν ότι είχαν συλληφθεί με τη βοήθεια δότη. Από αυτούς που μεγάλωσαν με αδέλφια, το 37,1% θεώρησε ότι οι σχέσεις με τα αδέλφια τους άλλαξαν λόγω των πληροφοριών για τη σύλληψή τους και το 48,5% ζήτησε ψυχολογική ή ψυχιατρική βοήθεια όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια.
Ένα υψηλό ποσοστό, το 70 % πίστευε ότι η κοινωνία θα έπρεπε να τερματίσει την πρακτική της δωρεάς γενετικού υλικού και το 62,2 τοις εκατό αποκάλυψε ότι κατά την άποψή του η εμπορική φύση της δωρεάς γενετικού υλικού ήταν ανήθικη.
Οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν κάποιο προβλέψιμο κοινό τρόπο σκέψης μεταξύ των ερωτηθέντων, αλλά παρατήρησαν ότι μεταξύ των νεότερων συμμετεχόντων υπήρχε υψηλό ποσοστό που πίστευε ότι η οικονομική συνδιαλλαγή για δωρεά γαμετών ήταν ανήθικη. Επίσης πρόσεξαν ότι όσοι ζήτησαν ψυχολογική υποστήριξη μετά την αποκάλυψη του τρόπου σύλληψής τους τείνουν να αναφέρουν εντονότερα συναισθήματα για ζητήματα σχετικά με τη σχέση παιδιού-βιολογικού γονέα και όταν ακούν άλλους να μιλούν για το γενεαλογικό τους δέντρο. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθούν αυτές οι διαφορές στα αποτελέσματα , αλλά το πιο σημαντικό συμπέρασμα σύμφωνα με τα λόγια των ερευνητών, είναι ότι « υπάρχει ένα σημαντικό ποσό δυσφορίας σε πολλά άτομα που ανακαλύπτουν ότι έχουν συλληφθεί από δότες και ότι τα ηθικά ζητήματα γύρω από τη σύλληψη των δωρητών είναι βαθιά… »
Δεν μας εκπλήσσουν αυτά τα αποτελέσματα. Γνωρίζουμε ότι αυτή η τεράστια δυσκολία προκαλείται διότι τα άτομα που «δωρίζουν» το γενετικό τους υλικό δεν είναι απλώς «δότες», αλλά οι βιολογικοί γονείς αυτών των παιδιών. Αυτοί οι γονείς στην πραγματικότητα έχουν πουλήσει τα παιδιά τους έχοντας την εσφαλμένη αντίληψη ότι «βοηθούν τους άλλους» ή είναι τόσο ψυχροί απέναντι στις επιπτώσεις των πράξεών τους, που για αυτούς, η δωρεά είναι απλώς ένας τρόπος «να βγάλουν λεφτά». Αυτές οι συνέπειες αποδεικνύονται από τις ιστορίες των ενηλίκων παιδιών που έχουν υποστεί τη ζημία της σύλληψης με τη βοήθεια δότη:
…Έχω ομοφυλόφιλες μαμάδες. Ήθελαν βασικά να προσποιηθούν (κατά κάποια έννοια;) πως είχαν ένα βιολογικό παιδί μαζί, καθώς είναι αδύνατο τα ομόφυλα ζευγάρια να κάνουν παιδιά. Ζήτησαν λοιπόν από τον θείο μου (πατέρα;) να δωρίσει σπέρμα και εκείνος το δώρισε. Πάντα ήξερα ότι προήλθα από δωρεά σπέρματος, αλλά νόμιζα (ήλπιζα) ότι ήταν από κάποιον ξένο ή κάτι τέτοιο, οπότε ίσως κάποτε μπορούσα να τον βρω, να τον συναντήσω και να ζητήσω… καθοδήγηση στα χρόνια των σπουδών μου… Δεν είχα ιδέα ότι ήταν συγγενής…. Η μαμά μου προσπάθησε να το κάνει να φαίνεται «άνετο», αλλά σε μένα απλώς φαίνεται λάθος και βρώμικο. Ποιος το κάνει αυτό; Πώς μπόρεσε να προσποιείται ότι δεν ήμουν δικό του παιδί; Κάνουμε οικογενειακές συγκεντρώσεις και άλλα τέτοια και αυτός με αποκαλεί «ανιψιά». Είμαι η κόρη του. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να προσποιούνται ότι τα παιδιά τους δεν είναι δικά τους όταν αποφασίσουν ότι δεν τα θέλουν; Έτσι το λένε τώρα; «Ά, μου ξέμειναν μερικά μισά μωρά, άσε με να τα φορτώσω σε αυτό το άτομο.» Τι στο δ…..!
Είμαι το παιδί ενός ξένου, που με πούλησε αλτρουιστικά, τη βιολογική του κόρη, σε μια οικογένεια που δεν θα συναντούσε ποτέ. Ξεπούλησε τα δικαιώματά του να γίνει πατέρας για μένα, και οι γονείς μου αγόρασαν με χαρά το δώρο που θα τους παρείχε ένα παιδί. Ήταν εκστατικά χαρούμενοι όταν η μητέρα μου έμεινε έγκυος, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε πώς θα ένιωθα εγώ για τη συναλλαγή που έλαβε χώρα, πώς θα ένιωθα που δεν έχω κανένα δικαίωμα σε σχέση με τον βιολογικό πατέρα μου, χωρίς πρόσβαση στην πατρική μου οικογένεια, ούτε καν κάποιων ιατρικών πληροφοριών…Πώς μπορεί κάποιος να πουλήσει έναν άλλον; Σίγουρα, εκείνη τη στιγμή ήταν απλώς σπέρμα, αλλά πωλήθηκε σπέρμα με την πρόθεση να γίνει παιδί. Γιατί είναι νόμιμο για έναν γιατρό να επιτρέψει τη δημιουργία ενός παιδιού με απώτερο σκοπό να αποκοπεί από τη βιολογική οικογένεια για να κάνει τους αποδέκτες γονείς ευχαριστημένους; Η διαδικασία εμπορεύεται πραγματικούς ανθρώπους…. Γεννήθηκα και είμαι αποτέλεσμα δραστηριότητας μιας κερδοσκοπικής κλινικής που πουλούσε γονεϊκά δικαιώματα χωρίς να λαμβάνει υπόψη τί είναι καλύτερο για το τελικό προϊόν, το παιδί που παράγεται.
Και τα 4 (μέχρι στιγμής) ετεροθαλή αδέλφια μου και η πλήρως συγγενής αδερφή μου από τον ίδιο δότη κάνουν αγώνα με κάποια ζητήματα ψυχικής υγείας που δεν κατανοούν πλήρως οι γονείς μου. Είτε πρόκειται για κατάθλιψη, άγχος, διπολική διαταραχή ή άλλα, όλοι έχουμε βιώσει μια ανεξέλεγκτη θλίψη στις καρδιές μας.
Η μελέτη του Χάρβαρντ καταλήγει στο συμπέρασμα πως πρέπει να αποθαρρύνεται η σύλληψη μέσω ανώνυμων δωρητών ενώ η ενημέρωση των παιδιών σχετικά με τον τρόπο σύλληψής τους σε νεαρή ηλικία είναι η καλύτερη οδός για τη μείωση των μελλοντικών βλαβών.
Εμείς όμως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η δωρεά γαμετών είναι ανήθικη. Είναι ηθικά απαράδεκτο να αρνούμαστε σκόπιμα στα παιδιά μια βασική αναπτυξιακή τους ανάγκη - τις βιολογικές μητέρες και τους πατέρες τους. Οποιαδήποτε φαινομενικά καλή ενημερωμένη συγκατάθεση για τη διαδικασία, απλά διευκολύνει γραφειοκρατικά περαιτέρω μια διαδικασία που βάζει τις ενήλικες επιθυμίες πριν από τα δικαιώματα των παιδιών, αναγκάζοντας τα παιδιά να υποφέρουν τις συνέπειες αυτών των επιθυμιών σε ολόκληρη την ενήλικη ζωή τους.
Παραπομπή:
Πηγή: thembeforeus.com
Ετικέτες: Ατεκνία και Εξωσωματική Γονιμοποίηση, Υιοθεσία