Εμμανουήλ Παναγόπουλος: Στην Ολλανδία ο κατήφορος της ευθανασίας συνεχίζεται
Πρόσφατες (Οκτ. 2020) αναρτήσεις ξένων ιστοσελίδων (the guardian.com, bbc.com, κ.α) και ελληνικών εφημερίδων (on time, Πρώτο Θέμα) μας ενημέρωσαν για την νέα κατρακύλα της Ολλανδίας στο ζήτημα της ευθανασίας.
Μετά από πολύμηνες συζητήσεις μεταξύ των μελών της τετρακομματικής κυβέρνησης συνασπισμού της Ολλανδίας, η Κυβέρνηση απεδέχθη την πρόταση του Υπουργού της Υγείας Hugo de Jonge για την νομιμοποίηση της ενεργητικής ευθανασίας σε παιδιά 1 έως 12 ετών που πάσχουν από ανίατες ασθένειες και βρίσκονται στο τελικό στάδιο χωρίς ελπίδα βελτίωσης και με ανυπόφορη ταλαιπωρία. Ο Υπουργός Υγείας σε πρόσφατο γράμμα του προς το Ολλανδικό Κοινοβούλιο αναφέρθηκε σε έρευνα που έδειξε ότι υπάρχει ανάγκη ενεργού τερματισμού της ζωής μεταξύ ιατρών και γονέων σε παιδιά ηλικίας 1-12 ετών με ανίατες ασθένειες και ανυπόφορη ταλαιπωρία. Ο Υπουργός είπε ότι ο νόμος δεν θα αλλάξει αλλά οι ιατροί που θα εκτελούν ευθανασία στην πιο πάνω ηλικιακή ομάδα σύμφωνα με τους όρους που θα θέσει ειδική ομάδα ιατρών και νομικών, δεν θα διώκονται ποινικά. Αυτή η ρύθμιση θα ενεργοποιηθεί τους προσεχείς μήνες.
Στην Ολλανδία ήδη επιτρέπεται η ευθανασία σε νήπια κάτω τους έτους με σύμφωνη γνώμη του ιατρού και των γονέων. Παιδιά 12έως 15 ετών μπορούν να ζητήσουν ευθανασία, με απαραίτητη την συναίνεση των γονέων τους. Παιδιά 16 έως 17 ετών μπορούν να ζητήσουν ευθανασία με τον όρο την απλή ενημέρωση των γονέων τους. Η ηλικιακή ομάδα 1-12 ετών είναι η γκρίζα περιοχή που, στην Ολλανδία, αντιμετωπίζεται μέχρι τώρα με ανακουφιστική αγωγή ή με απόσυρση της τροφής, που επισπεύδει τον θάνατο και είναι μία μορφή παθητικής ευθανασίας, και που δυστυχώς είναι ανεκτή όχι μόνο στην Ολλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Αυτό το κενό στη νομιμοποίηση της ευθανασίας θέλει να «θεραπεύσει» η πρόταση του Υπουργού Υγείας. Το πολύ λυπηρό και συνάμα εντυπωσιακό είναι ότι σε πρόσφατη έρευνα μεταξύ των εκπαιδευομένων νοσοκομειακών ιατρών στα νοσοκομεία του Groningen, του Rotterdam και του Αmsterdam έδειξε ότι το 50% των ερωτηθέντων ιατρών συμφωνεί με την προτεινόμενη ρύθμιση. Αυτό δείχνει ότι μία μεγάλη μερίδα ιατρών στο δυτικό κόσμο έχει απομακρυνθεί από τις Ιπποκρατικές αρχές άσκησης της ιατρικής, αφού στον όρκο του Ιπποκράτη όχι μόνο απαγορεύεται η ευθανασία αλλά και αυτή η απλή υπόμνηση της. Η καταφυγή στην ευθανασία, ασφαλώς, έχει άμεση σχέση με την έλλειψη σοβαρής και αποτελεσματικής ανακουφιστικής φροντίδας των ασθενών που καταφεύγουν σε αυτή και με την υιοθέτηση από τις δυτικές κοινωνίες μίας ωφελιμιστικής και χρησιμοθηρικής νοοτροπίας. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι όπου υπάρχει η εν αγάπη φροντίδα των ασθενών αυτών μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον ή σε καλά οργανωμένες μονάδες ανακουφιστικής φροντίδας, οι απαιτήσεις για ευθανασία ελαχιστοποιούνται.
Στο ερώτημα αν υπάρχει τέλος στον κατήφορο της ευθανασίας, η απάντηση είναι όχι. Κάθε νόμος που επιτρέπει και νομιμοποιεί κάθε μορφή ευθανασίας κουβαλάει μέσα του τους σπόρους της δικής του επέκτασης. Η ευθανασιακή πορεία της Ολλανδίας και όχι μόνο πιστοποιεί την πιο πάνω τοποθέτηση.
Ετικέτες: Ευθανασία