Εν μέσω καραντίνας, η προσκόλληση στις οθόνες αποτελεί μια αναπόδραστη (;;;) πραγματικότητα, ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά, τα οποία έχουν απομακρυνθεί από το σχολείο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο δρ. Michel Desmurget φανερώνει μέσα από το βιβλίο του «Η κατασκευή του ψηφιακού ηλίθιου», τις συνέπειες των οθονών στα παιδιά.
Το πρόβλημα
Η προβληματική σχέση των παιδιών με τις οθόνες τίθεται με καίριο τρόπο από τον νευρολόγο του CNRS της Λυών, δρ. Michel Desmurget: «Ήδη από την ηλικία των δύο ετών τα παιδιά των δυτικών κοινωνιών συγκεντρώνουν κατά μέσο όρο καθημερινά σχεδόν 3 ώρες μπροστά στις οθόνες.
Ανάμεσα στα 8 και στα 12 περνούν με τον ίδιο τρόπο 4 ώρες και 45 λεπτά της ημέρας, ενώ μεταξύ 13 και 18, 6 ώρες και 45 λεπτά. Αν αθροιστούν ετησίως αυτές οι ώρες, τότε συσσωρεύονται 1000 ώρες για έναν μαθητή του νηπιαγωγείου (δηλαδή περισσότερο από τις ώρες που περνάει στο σχολείο κατά το διάστημα του έτους), 1700 ώρες για έναν μαθητή του δημοτικού (δηλαδή το αντίστοιχο δύο σχολικών ετών) και 2400 ώρες για τον μαθητή του λυκείου».
Η χρήση οθονών συμβάλλει δραματικά στην αύξηση της καθιστικής ζωής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: «προβλήματα στο πεδίο της γλωσσικής επάρκειας, της δημιουργικότητας, της μνήμης, της συγκέντρωσης της προσοχής, της προσαρμογής στο κοινωνικό σχολικό περιβάλλον, συναισθηματικά προβλήματα, επιθετικότητα και αντικοινωνικές συμπεριφορές, αλλά και προβλήματα που σχετίζονται με την κλασική παιδιατρική: δυσχέρειες στην κινητικότητα, παχυσαρκία, πρώιμος διαβήτης…»
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αυτό συμβαίνει επειδή ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι προσαρμοσμένος για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες διαχείρισης της πολλαπλότητας και της πολυπλοκότητας των πληροφοριών που αντλεί κανείς από την τεχνολογία. Επιπλέον, ο ψηφιακός κόσμος δεν μπορεί να εκπληρώσει σε επαρκή βαθμό τις ανάγκες του παιδιού: το παιδί χρειάζεται την επαφή με τους γονείς του ώστε να αναπτυχθεί σωστά τόσο σωματικά, όσο και νοητικά. Για να αναπτυχθεί ο εγκέφαλος σωστά, ακόμα και από βιολογικής απόψεως, είναι αναγκαίο για το παιδί να έρχεται σε επαφή με το φυσικό περιβάλλον.
Οι συνέπειες
Καθώς οι ώρες που περνάει το παιδί στην οθόνη του στερούν χρόνο από άλλες δημιουργικές ασχολίες, παρατηρείται απομάκρυνση από δραστηριότητες που θα βοηθούσαν σημαντικά στη σωματική και την ψυχολογική ανάπτυξη. Ωστόσο, οι συνέπειες αυτές επεκτείνονται και πέρα από την παιδική ηλικία, καθώς παρατηρείται αποστασιοποίηση του παιδιού από τους δικούς του ανθρώπους και δυσκολεύεται να αναπτύξει σχέσεις με άλλους. Σε αυτό συμβάλλουν και οι δυσχέρειες στη γλωσσική ανάπτυξη, λόγω των λαθών που παρατηρούνται σε πολλές εφαρμογές και ιστοσελίδες.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Με τη σημαντική μείωση της παρουσίας των οθονών στη ζωή του παιδιού. Συνιστάται από τον Desmurget να μην έρχονται τα παιδιά σε επαφή με οθόνες πριν από τα 6 τους, ενώ από εκεί και πέρα η επαφή με την τεχνολογία πρέπει να περιορίζεται στη μισή έως μία ώρα την ημέρα. Στην περίπτωση των παιδιών, η αποφυγή χρήσης της τεχνολογίας πριν από το σχολείο και τον ύπνο βοηθάει στην ενίσχυση της επίδοσής τους.
Συμπέρασμα
Είναι φανερή η σημασία του βιβλίου του Desmurget ώστε ο καθένας μας να διατηρεί κριτική στάση και αυτοέλεγχο απέναντι στην τεχνολογία, η οποία διαρκώς εξελίσσεται. Αν και αυτή αποσκοπεί στο όφελος του ανθρώπου, δεν παύουν να ελλοχεύουν κίνδυνοι από τη λάθος χρήση της.
Πηγή: Flowmagazine