Η θεωρία ότι οι άνθρωποι «γεννιούνται ομοφυλόφιλοι» έχει χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι κάτι ανάλογο με τη φυλή - και ότι «ο ομοφυλόφιλος είναι ο καινούργιος μαύρος». Άν βασισθούμε σε αυτή την αρχή, μπορεί να φτιάξουμε νόμους για την ισότητα που θα αναγνωρίζουν στον σεξουαλικό προσανατολισμό πολιτικά και άλλα δικαιώματα όπως ακριβώς ισχύει με τη φυλή.
Αλλά είναι αλήθεια ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός έχει ήδη καθορισθεί κατά ή και πρίν τη γέννηση;
Ο βιολογικός σκοπός της σεξουαλικής επαφής είναι η αναπαραγωγή και η φυσική αναπαραγωγή επιτυγχάνεται μόνο με τη σχέση μεταξύ ατόμων αντιθέτου φύλου. Είναι ευνόητο λοιπόν πως ο καθένας που γεννιέται με ένα άρτιο αναπαραγωγικό σύστημα είναι φυσιολογικά "προσανατολισμένος" κατά τη γέννηση προς την ετεροφυλοφιλία.
Ωστόσο, αυτή η θεμελιώδης βιολογική πραγματικότητα δεν καθορίζει σήμερα από μόνη της αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν "σεξουαλικό προσανατολισμό". Ο σεξουαλικός προσανατολισμός περιλαμβάνει ένα συνδυασμό σεξουαλικών έλξεων, συμπεριφορών και αυτοπροσδιορισμών. Οι έρευνες σχετικά με τη σεξουαλικότητα έδειξαν ότι αυτά τα τρία στοιχεία του σεξουαλικού προσανατολισμού, δεν είναι πάντα σε αρμονία μεταξύ τους, ούτε και παραμένουν πάντα σταθερά με την πάροδο του χρόνου. Υπάρχουν εξάλλου σημαντικές διαφορές μεταξύ της ανδρικής και της γυναικείας σεξουαλικότητας. Αυτή η πολυπλοκότητα και η μεταβλητότητα καθιστά κατά κάποιο τρόπο μή βέβαιο πάντοτε τον ασφαλή προκαθορισμό του «σεξουαλικού προσανατολισμού»
Στις κανονικές περιπτώσεις ο σεξουαλικός προσανατολισμός ταιριάζει με την ανατομία του σώματος. Αλλά οι άνθρωποι δεν "επιλέγουν" τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Κάνουν κάποιες επιλογές που αφορούν τις συμπεριφορές τους και τον τρόπο με τον οποίο αυτοπροσδιορίζονται, αλλά οι σεξουαλικές τους επιθυμίες γενικά δεν προεπιλέγονται.
Όταν λοιπόν τίθεται το ερώτημα εάν κάποιοι γεννήθηκαν «gay», το πραγματικό ερώτημα είναι: «Είναι μερικοί άνθρωποι προσανατολισμένοι από τη γέννησή τους στην ομοφυλοφιλική έλξη;»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, υπήρχε σημαντική προσδοκία σε ορισμένους κύκλους ότι θα βρεθεί κάποιο "ομοφυλοφιλικό γονίδιο" που θα αποδεικνύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι σταθερό χαρακτηριστικό και καθορίζεται γενετικά. Αυτό το ιδεολόγημα έχει αποδειχθεί πλήρης αποτυχία. Ακόμη και η American Psychological Association, - η οποία υποστηρίζει εξαιρετικά το κίνημα των ΛΟΑΤ - παραδέχτηκε: ¨Δεν υπάρχει συναίνεση μεταξύ των επιστημόνων για τους ακριβείς λόγους που ένα άτομο αναπτύσσει έναν ετεροφυλόφιλο, αμφιφυλόφιλο, ομοφυλόφιλο ή λεσβιακό προσανατολισμό¨.
Αν και πολλές μελέτες έχουν εξετάσει τις πιθανές γενετικές, ορμονικές, αναπτυξιακές, κοινωνικές και πολιτισμικές επιδράσεις πάνω στον σεξουαλικό προσανατολισμό, δεν έχουν προκύψει συμπεράσματα τέτοια που να επιτρέπουν στους επιστήμονες να δηλώσουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός καθορίζεται από οποιονδήποτε συγκεκριμένο παράγοντα. Πιθανότατα όμως επηρεάζεται από ορισμένους παράγοντες.
Πραγματικά μελέτες που βασίζονται σε δεδομένα από τέσσερα μεγάλα πληθυσμιακά σύνολα, προσφέρουν στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι είναι δυνατή η σημαντική αλλαγή σε κάθε ένα από τα επιγενή στοιχεία του σεξουαλικού προσανατολισμού κατόπιν συγκεκριμένων επιρροών.
Σε έρευνα που αφορούσε «συμμετέχοντες που προσελκύονταν από το ίδιο φύλο», το 38% των ανδρών και το 53% των γυναικών «άλλαξαν προς την ετεροφυλοφιλία» σε διάστημα μόλις έξι ετών. Η αλλαγή προς την ετεροφυλοφιλία είναι πραγματικό γεγονός για πολλούς ανθρώπους που το επιθύμησαν και εργάστηκαν προσωπικά για να το επιτύχουν, έχοντας βοήθεια από ψυχιάτρους, ιερείς, κ.α.(1),(2)
Ακόμη και η διανοούμενη Lisa Diamond η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως λεσβία, έχει διακηρύξει πως «δεν είναι επιστημονικά αξιόπιστο να περιγράφεται ο ομόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός ώς ένα ομοιόμορφo και αμετάβλητο χαρακτηριστικό».
Αλλά συμβαίνει και το αντίθετο. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Centers of Disease Control and Prevention , σε έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ για την σεξουαλικότητα των νέων 18-44 ετών, υπήρξε πρόσφατη αξιοσημείωτη διαφορά και στροφή στην ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στις γυναίκες. Το ποσοστό των ομοφυλόφιλων γυναικών (1.3%), και των ανδρών (1.9%), δεν άλλαξε από το 2006-2010 ως το 2011-13, όμως αυξήθηκε το ποσοστό των αμφισεξουαλικών γυναικών από 2% σε 5.5% και των ανδρών από 1.2% σε 2%. Εκτός από αυτό υπήρξε η παρατήρηση πως ενώ είχε δηλώσει ομοφυλοφιλική διάθεση το 6.8% των γυναικών, ομολόγησαν πως είχαν σχέσεις με το ίδιο φύλο από 14.2 σε 17.4% , δηλαδή περισσότερες από τις αληθινά ομοφυλόφιλες.
Αυτό το φαινόμενο της ομοφυλοφιλικής εξάπλωσης, αποδίδεται στην κοινωνική μετάδοση (μόδα), την περιέργεια, την προώθηση από τα κοινωνικά δίκτυα και τις οθόνες που προβάλλουν τέτοιου τύπου σχέσεις και δημιουργούν την άποψη πως αυτοί οι πειραματισμοί είναι φυσιολογικοί, δείχνουν άνθρωπο με ανοιχτό μυαλό και αποτελούν μέρος της διαδικασίας να γίνεις γυναίκα.(3)
Μπορεί ακόμη να υπάρχει κάποια περιορισμένη γενετική επίδραση στην ανάπτυξη της έλξης προς το ίδιο φύλο - αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ ενός χαρακτηριστικού που επηρεάζεται γενετικά και αυτού που καθορίζεται γενετικά. Μελέτες μεταξύ μονοωογενών διδύμων δείχνουν ότι όταν ο ένας δίδυμος είναι ομοφυλόφιλος, ο άλλος (γενετικά ταυτόσημος) δίδυμος δεν είναι συνήθως ομοφυλόφιλος. Αυτό αντικρούει την ιδέα ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα σταθερό , γενετικά καθορισμένο χαρακτηριστικό.
Σε πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science και αφορούσε την γενετική προδιάθεση στην ομόφυλη συμπεριφορά, μελετήθηκαν δείγματα DNA από περίπου 500.000 ομοφυλόφιλα άτομα και αναζητήθηκαν πιθανά γονίδια σχετιζόμενα με την έλξη στο ίδιο φύλο. Τελικά και παρά το ότι βρέθηκαν 5 ιδιαίτεροι γενετικοί τόποι που πιθανόν σχετίζονται με ομοφυλόφιλη συμπεριφορά, όταν συνδυάζεται και εκτιμάται συνολικά η δράση αυτών των τόπων, τα αποτελέσματα είναι τόσο μηδαμινά ( αφορούν ποσοστά ομοφυλόφιλων κάτω από το 1%), ώστε αυτό το γενετικό score δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθεί για να προβλέψουμε την ομόφυλη έλξη ενός ατόμου.(4),(5),(6).
Μερικοί ερευνητές πρότειναν μη γενετικές βιολογικές θεωρίες για την προέλευση της ομόφυλης έλξης, όπως ορμονικές επιδράσεις ή εμπειρίες ενώ το παιδί ήταν μέσα στη μήτρα. Για παράδειγμα, έχει αναφερθεί ότι οι άνδρες με μεγαλύτερα αδέλφια είναι πιο πιθανό να είναι ομοφυλόφιλοι και πως αυτό μπορεί να σχετίζεται με κάποια βιολογική επίδραση στη μήτρα της μητέρας. Ωστόσο, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ τέτοιο αποτέλεσμα και οι σχολιαστές αυτής της θεωρίας έχουν υποστηρίξει ότι μια ψυχολογική εξήγηση μπορεί να ερμηνεύσει αυτά τα δεδομένα όπως και μια βιολογική.
Οι περισσότεροι ερευνητές ήδη πριν από τη δεκαετία του '70, πίστευαν αυτό που οι περισσότεροι πιστεύουν και σήμερα, ότι η ομοφυλοφιλική έλξη είναι πρωτίστως αποτέλεσμα των παιδικών εμπειριών πάνω στην αναπτυξιακή διαδικασία του παιδιού. Υπάρχουν μερικά κοινά μοντέλα εμπειριών που εμφανίζονται συχνά στις ιστορίες ζωής εκείνων που εκδηλώνουν έλξη προς το ίδιο φύλο. (6) Αυτά περιλαμβάνουν την κακή ταύτιση και σύνδεση με τον γονέα του ιδίου φύλου, με τους συνομηλίκους του ίδιου φύλου, τη θυματοποίηση και τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών από μέλη του περιβάλλοντός του, δασκάλους, φίλους κλπ.
Ακόμα και άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως ομοφυλόφιλοι, απορρίπτουν την ιδέα ότι «γεννήθηκαν έτσι» - όπως και την αμυντική στάση του επαγόμενου επιχειρήματος «Είμαι έτσι γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.»
Ο κοινωνιολόγος του Columbia University Shamus Khan αποδοκιμάζει το ότι «οι βιολόγοι, οι κοινωνικοί ακτιβιστές και οι διανοούμενοι, όχι απλά ανέχτηκαν μια φανταστική θέση, αλλά σε πολλές περιπτώσεις την διέδωσαν» - προσδίδοντας αξιοπιστία σε ένα "ψευδές κατασκεύασμα μιάς κακής επιστήμης".
Η ομοφυλοφιλική θεωρία ότι "γεννήθηκαν έτσι", στερείται επιστημονικής αξιοπιστίας. Οι πολιτικές που βασίζονται σε αυτήν, όπως και οι σχετικοί προτεινόμενοι νόμοι για ισότητα και δικαιώματα με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό πρέπει να ειδωθούν αντικειμενικά και υπό το πρίσμα των νεώτερων επιστημονικών στοιχείων.
Σχόλιο «Μαμά,Μπαμπάς και παιδιά»:
Η ομοφυλοφιλία είναι ένα σοβαρό θέμα. Στεκόμαστε με κατανόηση δίπλα σε όλους όσους αγωνίζονται με ανάλογα συναισθήματα και επιθυμούμε να βρούν ισορροπία σύμφωνη με το βιολογικό τους φύλο.
Φαίνεται πως οι εκλυτικοί παράγοντες αυτής της διαταραχής σχετίζονται με κάποιες αδυναμίες που εκδηλώνουν οι γονείς σε θέματα που αφορούν την προσωπικότητά τους, τη φροντίδα των παιδιών ,τη μεταξύ τους σχέση.
Ας αγωνισθούμε λοιπόν για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, να έχουμε καταρχήν εμείς μιά όμορφη, σταθερή και δημιουργική συζυγία. Και ακολούθως ας τους δώσουμε χρόνο, υπεύθυνη αγάπη και ενδιαφέρον, σεβόμενοι πάντοτε τα σωματικά τους όρια και τις ψυχικές τους αντοχές.
Εκτός των παραπάνω άς έχουμε κατά νού πως ο Θεός είναι πατέρας και αγαπά τα παιδιά του. Βλέπει τον αγώνα και την προσπάθεια του καθε παιδιού Του να ξεπεράσει τα τραύματα και τις αδυναμίες του και να μείνει πιστός στο θέλημά Του. Όταν εκείνο αγωνίζεται έντιμα και κατά τον λόγο του Ευαγγελίου, είναι δίπλα του με αγάπη ώστε αυτό να μή παρασυρθεί και λυγίσει σε αυτόν τον όντως δύσκολο και μακροχρόνιο αγώνα.
Αναφορές :
2. https://www.voiceofthevoiceless.info/category/my-story
3.https://www.theaquilareport.com/why-teenagers-are-becoming-trans-curious/
4. https://science.sciencemag.org/content/365/6456/869
How do genes affect same-sex behavior? Science, 30 Aug 2019:, Vol. 365, Issue 6456, pp. 869-870, DOI: 10.1126/science.aay2726
7. https://stream.org/yes-childhood-sexual-abuse-often-contribute-homosexuality/
Πηγή: https://www.frc.org/get.cfm?i=PV19E09
Προσαρμογή για το Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά.