Από Christian Concern
και τη Rebekah Moffett
25 Ιουνίου 2021
Ο Sam Salter συζητά με την Rebekah Moffett, υπεύθυνη επικοινωνίας του Christian Concern, για το πώς άλλαξε γνώμη για το ότι είναι «γεννημένος ομοφυλόφιλος» και για τις εμπειρίες του από τη «Συμβουλευτική για την έλξη του προς το ίδιο φύλο».
Από τότε που δημοσιοποίησε για πρώτη φορά την ιστορία του σχετικά με την απελευθέρωσή του από τις ομοφυλοφιλικές επιθυμίες, ο Sam Salter αποκαλύπτει την εμπειρία του από αυτό που οι άλλοι αποκαλούν «θεραπεία μετατροπής» και την ανάγκη να μην απαγορευθεί αυτού του τύπου η συμβουλευτική. *
Λιγότερο από τρία χρόνια πριν, ο Sam είχε σχέση με έναν άντρα, πίστευε ότι είχε «γεννηθεί ομοφυλόφιλος», και –τουλάχιστον επιφανειακά – ήταν αρκετά χαρούμενος με τη ζωή που ζούσε. Πώς λοιπόν ένας μορφωμένος, 30χρονος άνδρας, «χαρούμενος» σε μια ομοφυλοφιλική σχέση, άλλαξε από το να πιστεύει ότι «γεννήθηκε έτσι» στο να αναζητά συμβουλές και θεραπεία για ανεπιθύμητες σεξουαλικές επιθυμίες;
«Συχνά, λέει ο ίδιος, η ιδέα της αλλαγής φρικάρει την LGBT κοινότητα – γιατί είναι θέμα ταυτότητας». Τώρα ο Sam είναι ένα εντελώς άλλο άτομο, με μια εντελώς διαφορετική ταυτότητα από αυτή που υπέθετε πως είχε πριν από τρία χρόνια.
«Γεννημένος για την ομοφυλοφιλία»
«Υπέθετα ότι ήμουν «γεννημένος ομοφυλόφιλος» επειδή από μικρός ένιωθα διαφορετικός, και μόλις εννόησα τη λέξη «gay», αισθάνθηκα ότι αυτό ισχύει για μένα», εξηγεί.
Στην αρχή έκανε το “coming out” του στην ηλικία των 15 ετών ως αμφιφυλόφιλος, δηλώνοντας ότι έλκονταν ρομαντικά και από τα κορίτσια εκείνη την εποχή. «Αλλά το έβαλα στο πάγο», αστειεύεται ο ίδιος.
Σήμερα πιστεύει ότι μια «αλυσίδα γεγονότων» στην παιδική του ηλικία τον οδήγησαν στο να «γίνει ομοφυλόφιλος» – ότι το να μεγαλώσει σε συγκεκριμένο περιβάλλον ήταν που τον οδήγησε να υιοθετήσει μια ομοφυλοφιλική ταυτότητα.
«Ο πατέρας μου με εγκατέλειψε όταν ήμουν τεσσάρων ή πέντε ετών. Είχα μαζί μου τη μητέρα μου και τον πατριό μου. Ουσιαστικά, μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου αισθανόμουν πως έπρεπε να κρύβομαι. Δεν ήμουν παιδί που μπορούσες να εμπιστευτείς. Συχνά ένιωθα ότι οι ανάγκες μου δυσκόλευαν ή γινόταν απειλητικές.
«Η ευρύτερη οικογένειά μου ήταν πολύ γυναικοκρατούμενη, οπότε δεν είχα ανδρικό πρότυπο στα πρώτα μου χρόνια. Έμαθα να κρύβω τις δικές μου ανάγκες και να προσαρμόζομαι με τις γυναίκες για να ταιριάξω μαζί τους.
«Όταν πήγα στο σχολείο, και ήμουν με τα άλλα αγόρια, φαινόταν ότι εκείνα είχαν ικανότητες που εγώ δεν είχα. Νομίζω ότι υστερούσα λίγο. Τα αγόρια ήταν κάπως άγνωστα για μένα. Τα θεωρούσα απρόσεκτα, νόμιζα ότι ήταν αγενή, επικριτικά… Δεν μπορούσα να προσαρμοστώ στον τρόπο που έπαιζαν, δεν τον καταλάβαινα.
«Και καθώς έφτασε η εφηβεία και εμφανίστηκαν οι σεξουαλικές έλξεις… είχα ήδη απορριφθεί πολλές φορές ρομαντικά από τα κορίτσια, οπότε άρχισα να επιδιώκω να ολοκληρωθώ από τα αγόρια – που με έβαζαν «απέναντί» τους, οπότε σκέφτηκα ότι το να είμαι μαζί τους μπορούσε να με συμπληρώσει».
Αυτά δεν ακούγονται ακριβώς σαν να ήταν «γεννημένος ομοφυλόφιλος», ακόμα κι αν πράγματι αναγνωρίζονταν ως «διαφορετικός» από νεαρή ηλικία. Σχεδόν ακούγεται σαν να λέει ότι η ομοφυλοφιλία του ήταν συνέπεια της ανατροφής του – έτσι δεν είναι, τον ρωτάω ;
«Έλεγα ότι γεννήθηκα gay, γιατί αυτό ήταν ένα πολύ βαθύ συναίσθημα. Ακόμη και ως νεαρό αγόρι, αισθανόμουν ποιο κοντά στη Jasmine παρά στον Aladdin….Νιώθεις ότι είναι το μόνο που γνωρίζεις, γιατί όλα έχουν να κάνουν με την ταυτότητα. Τα παιδιά από την ηλικία των τεσσάρων έως έξι ετών περίπου αναπτύσσουν την αίσθηση του φύλου τους, από τόσο μικρά. Μαθαίνουν για το τί είναι να είσαι αγόρι ή κορίτσι από αυτή τη νεαρή ηλικία. Αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι άνθρωποι γεννιούνται ομοφυλόφιλοι.
«Ως παιδιά, νομίζω ότι πρέπει να σχετιζόμαστε με το δικό μας φύλο μας για να αναπτύξουμε μια σταθερή αίσθηση του εαυτού μας. Είναι μέρος αυτού του αναπτυξιακού σταδίου. Η ομοφυλοφιλία ήταν ένας τρόπος για το σώμα μου να συμβιβάσει το γεγονός ότι υπήρχε ένας διχασμός στην προσωπικότητά μου, υπό αυτή την έννοια.
«Φυσικά, οι σεξουαλικές έλξεις δεν εκδηλώνονται μέχρι την εφηβεία, αλλά ταυτίστηκα έντονα με τα κορίτσια αντί για τα αγόρια. Το γεγονός ότι ήξερα ότι ανήκω στην ομάδα των «gay» χωρίς να έχω βιώσει πραγματική σεξουαλική έλξη είναι απόδειξη του γεγονότος ότι η σεξουαλικότητά μας είναι στενά συνδεδεμένη με την ταυτότητά μας και το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας».
Πώς είδε λοιπόν ο Sam τον εαυτό του; Σίγουρα η αίσθηση του εαυτού μας δεν προέρχεται μόνο από την παιδική μας ηλικία και την ανατροφή μας, αλλά και το πολιτισμικό μας πλαίσιο, τις πεποιθήσεις μας, την εκπαίδευσή μας…
Η δημιουργία της ομοφυλοφιλικής κουλτούρας
«Το ζήτημα για τους ομοφυλόφιλους είναι η ταυτότητα LGBT…. Πολλά από αυτήν αφορούν την ποπ κουλτούρα, τί είδους μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιείς, τί μουσική ακούς; Θεωρούμε ότι συγκεκριμένη ποπ μουσική είναι «gay», ορισμένες τηλεοπτικές εκπομπές είναι «gay τηλεοπτικές εκπομπές» – αυτό είναι η απόδειξη ότι είναι πρόβλημα ταυτότητας και όχι ότι έχεις γεννηθεί έτσι.
«Τόσα πολλά έχουν περάσει μέσα στην ταυτότητά σου: το μέρος που ζεις, τα έπιπλα του σπιτιού σου, το αυτοκίνητό σου, η μουσική σου, οι τηλεοπτικές εκπομπές. Νομίζω ότι υπάρχουν πράγματα που ελκύουν τους ομοφυλόφιλους λόγω των συσχετισμών των χαρακτήρων. Για παράδειγμα, οι ομοφυλόφιλοι συνήθως αγαπούν τα Golden Girls. Τους αρέσει να βλέπουν αυτές τις γυναίκες να κυριαρχούν, να αρέσουν, να μπερδεύονται τριγύρω γιατί αυτό είναι το περιβάλλον που γνωρίζουν.
«Αλλά επίσης, ορισμένες τηλεοπτικές εκπομπές προσπαθούν εσκεμμένα όχι απλά να προσελκύσουν τους ομοφυλόφιλους αλλά και να δημιουργήσουν ομοφυλόφιλους».
Αυτό είναι μια σημαντική κατηγορία. Στην πραγματικότητα, αυτό που περιγράφει δεν είναι ένα είδος αντίθετης «θεραπείας μεταστροφής»;
«Αφού ξεκίνησα τη θεραπεία, άρχισα να θυμώνω. Θύμωσα γιατί μου είχαν κρύψει ορισμένες πληροφορίες. Φαινόταν ότι τα ΜΜΕ ήταν πολύ χειριστικά, ειδικά με τη δημοτικότητα ανθρώπων όπως η Lady Gaga, η οποία ήρθε στη σκηνή πριν από περίπου 10 χρόνια, ξεκινώντας στη πράξη μια πολιτική εκστρατεία μέσω της ποπ μουσικής. Ήμουν μεγάλος θαυμαστής της εκείνη την εποχή, αλλά τώρα το βρίσκω αρρωστημένο …»
Σίγουρα όμως η αλλαγή δεν μπορεί να γίνεται απλά σε επίπεδο μουσικής που ακούς ή τηλεοπτικών εκπομπών που παρακολουθείς, έτσι δεν είναι;
Ο Sam με διαβεβαιώνει ότι έτσι είναι, και αποκαλεί αυτά τα θέματα «δείκτες ταυτότητας» - μικρές ενδείξεις και δείκτες που τροφοδοτούν την ταυτότητα ενός ατόμου. «Αυτό είναι ένα από αυτά που στη δική μου διαδικασία είναι λίγο πιο δύσκολο να αντιμετωπίσω. Και είναι κάτι που κάνει τους ανθρώπους να αμφιβάλλουν, επίσης. Είναι η μεγάλη αλλαγή στον τρόπο ζωής – δεν είναι μόνο να μην μπορείς να κάνεις σεξ ή να κάνεις ομόφυλη σχέση. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να βλέπουν την αλλαγή απλά ως «τι είδους μουσική μπορώ να ακούσω, ή τί μπορώ να δω στην τηλεόραση», αλλά είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Λειτουργεί από μέσα προς τα έξω. Καθώς περνάω από αυτή τη διαδικασία, μαθαίνω να απομακρύνομαι από αυτούς τους δείκτες ταυτότητας, όπως είναι η μουσική».
«Ευτυχισμένος gay ;»
Και τώρα ξεπερνούμε τους εαυτούς μας…. Θέλω να μάθω τι τον έκανε να αλλάξει γνώμη σχετικά με την επιθυμία να είναι «gay », ώστε να ζητήσει καταρχήν συμβουλή.
«Είχα πολύ μια τυπική «gay ζωή» με αγόρια και έβγαινα έξω για να πίνω. Είχα κάποιες σημαντικές σχέσεις. Η τελευταία κράτησε τεσσεράμισι χρόνια, με έναν τύπο που πίστευα ότι ήταν τέλειος για μένα. Και διασκεδάσαμε τόσο πολύ», λέει με ειλικρίνεια.
«Επιφανειακά, η σχέση μας φαινόταν υγιής, αλλά ήξερα ότι βαθιά μέσα μου υπήρχε ένα κρυφό ρεύμα δυσαρέσκειας. Θα κοιτούσα και άλλους άντρες, πάντα έψαχνα για κάτι άλλο, για κάτι καλύτερο στη γωνία. Καταλάβαινα ότι η ζωή μου βρισκόταν σε επιταχυνόμενη κατρακύλα και εγώ έχανα τον έλεγχο της. «Τελικά, ένιωσα ότι αυτή η ομοφυλοφιλική ταυτότητα ήταν… Ένιωθα ότι οπισθοδρομούσα στη ζωή. Σαν ένα αβοήθητο παιδί».
Τι ήταν λοιπόν αυτό που τον έκανε να αναζητήσει βοήθεια;
«Μια μέρα έτυχε να συναντήσω τον Dr Joseph Nicolosi στο YouTube. Είναι ένας πολύ γνωστός ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής που μελέτησε και βοήθησε για αρκετές δεκαετίες άτομα με ομοφυλοφιλία. Αυτά που είπε μου καθήλωσαν το μυαλό, γιατί όχι μόνο ήταν σε θέση να περιγράψει τη δυναμική της οικογένειάς μου με μεγάλη ακρίβεια, αλλά επίσης κατάφερε να εξηγήσει γιατί είχα τόσα άλλα προβλήματα, όπως ναρκισσισμό, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κάποιες ιδεοψυχαναγκαστικές τάσεις ακόμη και διατροφικές διαταραχές – γιατί η ομοφυλοφιλία συνοδεύεται από ντροπή, και όχι το αντίστροφο, όπως θέλουν να πιστεύουμε οι gay ακτιβιστές.
«Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο λόγος που πάλευα να ωριμάσω στα είκοσί μου ήταν επειδή υπήρχε ένα παιδί μέσα που έψαχνε κάτι που δεν είχε λάβει, και εγώ προσπαθούσα να ξεδιψάσω με θαλασσινό νερό τη στιγμή που χρειαζόμουν κάτι καθαρότερο από αυτό. Δεν χρειαζόμουν σεξουαλικές σχέσεις με άντρες – χρειαζόμουν υγιείς, πλατωνικές σχέσεις».
«Ανακαλύπτοντας ποιος πραγματικά είμαι»
Από τότε που αναζήτησε θεραπεία, ο Σαμ έγινε επίσης Χριστιανός. Τον ρωτάω εάν το να γίνει Χριστιανός είχε κάποια επίδραση στην απόφασή του να ζητήσει την αλλαγή – και γενικά αν το ένα οδήγησε στο άλλο.
«Όχι δεν ισχύει. Δεν ήμουν Χριστιανός εκείνη την εποχή και δεν είχα θρησκευτικά κίνητρα ώστε να ζητήσω βοήθεια. Ήταν καθαρά ψυχολογικές οι αναζητήσεις που είχα και δεν μπορούσα να βρω απαντήσεις. Είμαι Χριστιανός τώρα, αλλά είχα χρόνια εμπειρία στο να είμαι ομοφυλόφιλος – είχα μακροχρόνιες σχέσεις και πίστευα ότι είχα βρει τον τέλειο άνθρωπο, όμως συνειδητοποίησα ότι η σχέση μου δεν ήταν γόνιμη, δεν ήταν βοηθητική».
Πώς λοιπόν έγινε χριστιανός; Και είχε αυτό κάποιο αντίκτυπο στη σεξουαλική του ταυτότητα;
«Έγινα Χριστιανός λίγο αφότου εγκατέλειψα την ταμπέλα «gay». Πίστευα στον Θεό για μερικά χρόνια, αλλά έμπλεξα σε φιλοσοφίες της Νέας Εποχής που μιλούσαν πολύ για τις ιδέες του φύλου.
«Όταν τελικά κάθισα να διαβάσω για τον Χριστό, δεν μπορούσα να διαφωνήσω σε τίποτα από όσα είπε. Συνειδητοποίησα ότι ο Ιησούς ήταν μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια, περιμένοντας με ευγένεια να του επιτρέψω να μπει. Από τότε, ο Χριστιανισμός με βοήθησε να δω ποιος είναι ο δρόμος που σε οδηγεί ψηλά. Όσο περισσότερο διαβάζω για τον Θεό στην Αγία Γραφή, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω πώς αληθινά με έπλασε ο Θεός και κάνω βήματα για να επιτρέψω σε αυτό το πλάσμα Του να αποκαλυφθεί. Δεν νομίζω ότι το ταξίδι μου στοχεύει στο να γίνω κάτι, όσο στο να αποκαλυφθεί πώς είμαι ήδη πλασμένος».
Αναζητώντας την αλλαγή.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Σαμ ζήτησε βοήθεια για να αλλάξει. Εξηγεί ότι στην πραγματικότητα, ο όρος «θεραπεία μετατροπής» είναι ένας παραπλανητικός όρος: «Υπάρχουν πολλές διαφορετικές θεραπευτικές τεχνικές που μπορούμε να εξερευνήσουμε», μου εξηγεί. «Ο Θεός μου έδωσε ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν, και όταν το χρειαζόμουν. Ξεκίνησα κάνοντας Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία που αφορά ουσιαστικά τη θετική σκέψη, είναι εγκεκριμένη από το NHS αλλά πολύ επιφανειακή.
«Μετά από αυτή την θεραπεία, γνώρισα έναν πιο παραδοσιακό, αναλυτικό θεραπευτή που με βοήθησε να καταλάβω πώς μπορώ να χειριστώ τους φόβους μου απέναντι σε ανθρώπους που δεν αξίζουν. Έπαιξε έναν πολύ πατρικό ρόλο, ακούγοντας τις τραυματικές μου εμπειρίες και βοηθώντας με να συμμετέχω στις σχέσεις μου με ωριμότητα και σοφία.
«Κατόπιν προχώρησα στην θεραπεία επανενσωμάτωσης, η οποία έχει να κάνει με το να μάθω να κάνω πατέρα τον εαυτό μου κατά κάποιο τρόπο. Με έχει διδάξει ότι η σεξουαλικότητά μου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ντροπή και όχι στην αγάπη.
«Η θεραπεία ενίσχυσε δραματικά την αυτοπεποίθησή μου τα τελευταία δύο χρόνια και με βοήθησε να σταματήσω να φαντάζομαι τα χειρότερα για τους ανθρώπους.»
Αλλά τι θα έλεγε σε όσους υποστηρίζουν ότι «με τη θεραπεία καταπιέζει την «αληθινή του ταυτότητα»; Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ίσως δεν είχε γεννηθεί ομοφυλόφιλος, σίγουρα αυτός είναι τώρα, σωστά; Δεν είναι ανθυγιεινό να προσπαθείς να καταπιέσεις αυτές τις ορμές, αυτές τις επιθυμίες, αυτή την έλξη; Μήπως αρνείται το ποιος πραγματικά είναι και απλώς βιώνει κάποια εσωτερική μορφή ομοφοβίας;
«Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα υποστηρίξουν ότι δεν ήμουν αυθεντικός παίρνοντας αυτή την απόφαση, να προσπαθήσω να αντιμετωπίσω το τραύμα που προκάλεσε την ομοφυλοφιλία μου, αλλά πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο αυθεντικό πράγμα που έχω κάνει ποτέ για τον εαυτό μου.
«Δεν το βλέπω ως καταστολή. Δεν είναι ότι σπρώχνω τίποτα προς τα κάτω. Έχει να κάνει με το ότι παίρνεις αυτά τα συναισθήματα και καθώς συνειδητοποιείς ότι είναι σύμπτωμα ενός βαθύτερου ζητήματος, στη συνέχεια τα αντιμετωπίζεις».
Υπάρχουν όμως εκείνοι που λένε ότι είναι ανήθικο να σε βοηθά κάποιος να απομακρυνθείς από την ομοφυλοφιλία. Όσοι υποστηρίζουν την απαγόρευση της «θεραπείας μετατροπής» αποκαλούν την πρακτική «απεχθή» και «επιβλαβή». Κάποιοι τη συγκρίνουν ακόμη και με βασανιστήρια. Και για να είμαι ειλικρινής, όπως το βλέπω, το να ξαναζείς το παιδικό τραύμα δεν ακούγεται πολύ διασκεδαστικό.
«Η θεραπεία γίνεται μια αρκετά αγχωτική διαδικασία μερικές φορές. Είναι σαν να συμβουλεύεις τοξικομανείς για παράδειγμα. Έχουν χτίσει τη ζωή τους γύρω από τα ναρκωτικά: να προμηθεύονται ναρκωτικά, να χρησιμοποιούν τα ναρκωτικά, να βρίσκουν χρήματα για να αγοράσουν ναρκωτικά, να σχεδιάζουν από πού θα τα πάρουν κτλπ. Δεν αφορούν απαραίτητα όλα το ίδιο το φάρμακο, αλλά συνολικά το τρόπο ζωής που το περιβάλλει. Έτσι, όταν τους απομακρύνετε από τα ναρκωτικά δεν αντιμετωπίζετε μόνο τη σωματική τους στέρηση, - που είναι πολύ πιθανό να συμβεί - αλλά πρόκειται για αντιμετώπιση της αλλαγής στο τρόπο ζωής τους συνολικά.
«Ας πούμε ότι ένας ετεροφυλόφιλος εθισμένος στο σεξ αναζητά βοήθεια. Χρησιμοποιεί το σεξ ως ρυθμιστή του συναισθήματος. Ο εθισμός του είναι ένα ψυχολογικό, συναισθηματικό πρόβλημα. Έτσι, μπορείτε να βοηθήσετε αυτό το άτομο βοηθώντας το να μάθει να δημιουργεί υγιείς σχέσεις.
«Αυτό είναι το μόνο που κάνω, στη πραγματικότητα. Παίρνω ένα σύμπτωμα και το γεμίζω με πιο υγιεινά πράγματα. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που κάνει η θεραπεία - αυτό είναι όλη η αποκατάσταση».
Λοιπόν, είναι τόσο απλό, είναι μόνο να ανταλλάξεις τις σεξουαλικές επιθυμίες σου με άνδρες με σεξουαλικές επιθυμίες για γυναίκες; Έτσι δουλεύει;
«Δεν έχει να κάνει με το σεξ και τη σεξουαλικότητα», μου απαντά ο Sam. «Η σεξουαλικότητα είναι σύμπτωμα ενός ευρύτερου προβλήματος, υπάρχει μια διάσπαση του μυαλού που πρέπει να συναρμολογηθεί και να διορθωθεί μέσω υγιών σχέσεων με τους άνδρες.
«Ένα μεγάλο μέρος της σεξουαλικότητάς μου σχετίζεται με τη πλήξη. Έτσι, αντικαθιστώ τη σκέψη για σεξ με άνδρες με σκέψεις για τον αθλητισμό, για παράδειγμα. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με τον αθλητισμό όταν ήμουν νέος, δεν είχα ποτέ τον χρόνο να είμαι κοντά με αγόρια της ηλικίας μου και να έχω τέτοιου είδους δραστηριότητες και τώρα αυτό είναι που πραγματικά λαχταρώ».
Έχει αισθανθεί κάποια αλλαγή στις σεξουαλικές του έλξεις; Τον ρωτάω.
«Από τότε που ξεκίνησα την θεραπεία επανενσωμάτωσης, έχω μάθει ότι οι σεξουαλικές μου έλξεις δεν έχουν να κάνουν με τον άντρα που κοιτάζω, ούτε με αυτό που με κάνει να νιώθω, αλλά είμαι εγώ που καθορίζω εκείνο που αισθάνομαι όταν τον βλέπω.
«Έχω μια κακή συνήθεια, να ντροπιάζω τον εαυτό μου. Ένα παράδειγμα για αυτό μπορεί να είναι το εξής: «Έχει μεγάλα χέρια, εγώ δεν έχω, συνεπώς είμαι πιο αδύναμος από αυτόν.» Και αυτό το συναίσθημα από μόνο του, δημιουργεί διέγερση. Μαθαίνω να αναγνωρίζω αυτή τη ντροπή και να την παραβλέπω και αυτό στη συνέχεια εξαλείφει τη διέγερση. Είναι πραγματικά κάτι συναρπαστικό!
«Όσον αφορά την ταυτότητά μου, το μόνο που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή είναι ότι έχω μια πολύ πιο υγιή αίσθηση αυτού που είμαι. Έχω περάσει από το να προσδιορίζομαι ως ομοφυλόφιλος, σε έναν «πικραμένο που υποφέρει από ανεπιθύμητη έλξη για το ίδιο φύλο», κατόπιν σε «κανονικό άντρα που έχει κάποια ζητήματα και προσπαθεί να τα επιλύσει», και όλα αυτά μέσα σε δυόμισι χρόνια !»
Άρα η θεραπεία λειτουργεί;!
«Ναι, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι για μένα λειτουργεί. Προφανώς δεν έχω σκοπό απλά να αντικαταστήσω το ένα αμάρτημα με το άλλο –μιλάω προφανώς για τις «έντονες ιδιαίτερες επιθυμίες» - επειδή εξακολουθώ να έχω κάποια αισθήματα. Τα αισθήματά μου έχουν πολύ να κάνουν με το πώς νιώθω γενικά, τί κάνω εκείνη την στιγμή και το επίπεδο διεκδίκησής μου. Για παράδειγμα, σε ένα συνέδριο που απευθυνόταν σε άτομα που ήθελαν να μιλήσουν για αυτό το «θέμα» – μιλούσαμε τρεις ημέρες στη σειρά για όλο μας το τραύμα- και στο αεροπλάνο για το σπίτι, παρατήρησα ότι το σώμα μου δεν αντιδρούσε καν στους άντρες τριγύρω. Τους έβλεπα απλά σαν ανθρώπους. Και επίσης το σώμα μου αντιδρούσε στις γυναίκες. Για μένα, αυτός ήταν ο τρόπος του Θεού να μου πει ότι μπορείς να νιώσεις μια υγιή έλξη για τις γυναίκες.
«Έχω ζήσει αρκετές τέτοιες στιγμές όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε πιστεύω ότι η αλλαγή είναι δυνατή και είμαι ενθουσιασμένος που βλέπω αυτό που συμβαίνει».
Απαγορεύοντας την δυνατότητα αλλαγής
Πρόσφατα, η κυβέρνηση προχώρησε σχεδιάζοντας την απαγόρευση της λεγόμενης «θεραπείας μετατροπής». Αυτό προφανώς θα επηρέαζε την ικανότητα οποιουδήποτε που όπως ο Sam θα επιθυμούσε να αναζητήσει τη βοήθεια που ήθελε. Τον ρωτάω τι είδους αποτέλεσμα θα είχε μια τέτοια απαγόρευση σε αυτόν.
«Για μένα, θα ήταν πολύ εύκολο να πάω σε έναν θεραπευτή και να του πω: «Χρειάζομαι βοήθεια για ένα παιδικό μου τραύμα». Αλλά νομίζω ότι τα αποτελέσματα της απαγόρευσης θα είναι πιο ύπουλα από αυτό και στην πραγματικότητα πιο απαίσια. Θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι εκκλησίες δεν θα μπορούν να συμβουλεύουν πνευματικά τα μέλη τους και αυτό επίσης θα επηρεάσει το τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κηρύξουν την Κυριακή.
«Θα σήμαινε ότι η κυβέρνηση θα έχωνε τη μύτη της στα θρησκευτικά ιδρύματα και θα μπορούσε να τους υπαγορεύσει τι μπορούν και τι δεν μπορούν να λένε. Και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
«Για μένα, η θεραπεία είναι να ωριμάσω ως άνθρωπος του Θεού και να μάθω να δημιουργώ σχέση εμπιστοσύνης με άλλους άντρες. Και η βοήθεια και η υποστήριξη από τους ανθρώπους είναι τόσο απαραίτητη για να συμβεί αυτό».
Ποια θα ήταν η απάντησή σου σε εκείνους μέσα στην εκκλησία που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε την ταυτότητα ενός ατόμου, αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να απαγορεύσουμε άλλου τύπου βοήθεια όπως μέσα από τη προσευχή;
«Θα τους ρώταγα: δεν είναι η αλλαγή στη ταυτότητα θεμελιώδης αρχή του Χριστιανισμού; Η νέκρωση του εαυτού μας, να αποβάλλουμε τον παλιό για να ανοίξει ο δρόμος για τον νέο, να δαμάσουμε τη σάρκα για να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα, το ταξίδι μας πίσω προς το σπίτι του Πατέρα..;
«Είναι δύσκολο να υλοποιήσει κανείς μια τέτοια ριζοσπαστική ιδέα λόγω της νοοτροπίας της κοσμικής κοινωνίας μας, αλλά αυτό είναι το ωραίο στο να είσαι Χριστιανός – γνωρίζουμε την πραγματική αλήθεια, μια αλήθεια που υπάρχει πέρα από το χρόνο και τον χώρο και έχουμε την δυνατότητα, κάτω από τη σκέπη του Θεού, να την κηρύττουμε και να ζητούμε να φέρουμε και άλλους μαζί με μας πίσω στον Πατέρα. Γιατί τόσες πολλές σπουδαίες χριστιανικές μαρτυρίες προέρχονται από ανθρώπους που ήταν εγκληματίες, ή τοξικομανείς ή αλκοολικοί; Συμβαίνει γιατί όλοι εκείνοι άλλοτε ήταν ένα άλλο πράγμα και τώρα είναι κάτι διαφορετικό, πράγμα που ενισχύει την πίστη μας στην ύπαρξη του Θεού και στη δύναμη του Χριστού να μεταμορφώνει τον άνθρωπο.
«Η κατάσταση LGBT αφορά τη βαθιά ασυνείδητη πεποίθηση ότι δεν μας επιτρέπεται να είμαστε υγιείς ετεροφυλόφιλοι άνδρες ή γυναίκες, μια ιδέα που έχει εμφυτευθεί από τις αρνητικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Δεν χρειάζεται να ντροπιάζουμε τα LGBT άτομα ούτε να τα εξαναγκάζουμε σε προσπάθειες αλλαγής που δεν επιθυμούν, αλλά μπορούμε να τους προσεγγίσουμε με αγάπη, υποστηρίζοντας την ψυχολογία τους και δείχνοντάς τους πώς μπορεί να γίνουν ο άντρας ή η γυναίκα που ο Θεός προόριζε για εκείνους, και ακόμη πιο σημαντικό είναι να τους δείξουμε ότι αυτό είναι ωραίο».
Είναι η απαγόρευση ο σωστός τρόπος;
Τι να κάνουμε λοιπόν μετά από όλα αυτά; Αν και η θεωρία του «ομοφυλοφιλικού γονιδίου» έχει καταρριφθεί σε μεγάλο βαθμό, ωστόσο η ιδεολογία ότι ένα άτομο γεννιέται με μια έμφυτη σεξουαλικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει και με την οποία συμβιβάζεται με την πάροδο του χρόνου, είναι μια ιδεολογία που προβάλλει έντονα το λόμπι των LGBT. Αλλά η εμπειρία του Σαμ φαίνεται να δείχνει το αντίθετο: Ο Σαμ πέρασε από το να προσδιορίζεται ως αμφιφυλόφιλος, μετά σε ομοφυλόφιλο, μετά στην ανεπιθύμητη ομοφυλοφιλία και τώρα στην εξερεύνηση των συναισθημάτων της ετεροφυλοφιλίας. Αλλά εάν οι άνθρωποι γεννιούνται πράγματι με μια έμφυτη σεξουαλικότητα, πώς αυτό ταιριάζει με τα παραπάνω; Είναι πιθανό να μπορέσει να αλλάξει κάποτε η σεξουαλικότητα; Και αν μπορεί να αλλάξει, τότε τί θα αποτελέσει την αιτία;
Η αλλαγή στην ταυτότητα του Σαμ είναι αξιοσημείωτη. Φαίνεται να είναι η απόδειξη ότι η αλλαγή είναι δυνατή – και επιθυμητή, τουλάχιστον για μερικούς ανθρώπους. Οι εμπειρίες του δεν φαίνονται να ταιριάζουν με εκείνες του λόμπι των LGBT «επιζώντων της θεραπείας μετατροπής». Ο Σαμ είναι ανοιχτός και ειλικρινής σχετικά με τη συμβουλευτική και τη θεραπεία που έχει λάβει, και επιπλέον με πολύ ωμό τρόπο δηλώνει πως η συμβουλευτική για το θέμα της σεξουαλικότητας είναι δευτερεύουσα σε σχέση με την αντιμετώπιση των τραυμάτων του παρελθόντος και των ζητημάτων από την παιδική ηλικία.
Σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι όπως ο Σαμ, που πιθανότατα ακόμη υποφέρουν μέσα στη σιωπή, αβέβαιοι για το πού να αναζητήσουν βοήθεια, άνθρωποι που παλεύουν με ζητήματα της δικής τους ταυτότητας. Και για να επαναφέρουμε τη συζήτηση στο λόμπι των LGBT, αν απαγορεύσουμε τη συμβουλευτική και τη θεραπεία για τις ανεπιθύμητες σεξουαλικές έλξεις, δεν είναι κάτι σαν να τους υποβάλλουμε σε βασανιστήρια, αναγκάζοντάς τους να ζουν με αυτές τις ανεπιθύμητες έλξεις; Ακριβώς όπως στο παράδειγμα με τον τοξικομανή, θα περιμέναμε ποτέ στα αλήθεια από εκείνους που αγωνίζονται να βγουν από τις εθιστικές συμπεριφορές να είναι αναγκασμένοι να τα αντιμετωπίσουν όλα μόνοι τους;
*Σημ. Όπως επιδιώκουν (και στην πατρίδα μας) ομάδες που υπερασπίζονται τα δικαιώματα στις σεξουαλικές ταυτότητες.
Πηγή: christianconcern.com