Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων: Ομοφυλόφιλοι γονείς- Μήπως είναι καιρός για αναθεώρηση;

 
American College of Pediatricians - Ιούλιος 2017.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Είναι τα παιδιά που ανατρέφονται από δύο άτομα του ίδιου φύλου τόσο καλά προσαρμοσμένα στη ζωή όπως τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες με μητέρα και πατέρα; Μέχρι πρόσφατα, η αδιαμφισβήτητη απάντηση στο ερώτημα αυτό ήταν «όχι». Εντούτοις, κατά την τελευταία δεκαετία, επαγγελματικοί οργανισμοί υγείας, ακαδημαϊκοί, οι υπεύθυνοι για την κοινωνική πολιτική και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αρχίσει να ισχυρίζονται ότι πρέπει να αρθούν οι απαγορεύσεις στο να γίνουν γονείς τα ζευγάρια του ιδίου φύλου. Εφόσον όμως υλοποιούνται τόσο σημαντικοί και ανατρεπτικοί για τις  μελλοντικές γενιές ισχυρισμοί, θεωρείται αυτονόητο πως ο κάθε υπεύθυνος υποστηρικτής αυτής της θέσεως οφείλει να βασίζεται σε αποδεικτικά στοιχεία που είναι πλήρη και πειστικά. Και αυτό διότι εκτός των άλλων, υπάρχουν  βάσιμες ενδείξεις ότι τα παιδιά που εκτίθενται στον τρόπο ζωής των ομοφυλοφίλων ενδεχομένως διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για συναισθηματική, πνευματική και ακόμη και σωματική βλάβη.

 
Βιολογικά θέματα.

Πάνω από τριάντα χρόνια έρευνας βεβαιώνουν ότι τα παιδιά προοδεύουν καλύτερα όταν ανατρέφονται από τους δύο βιολογικούς γονείς τους, όταν αυτοί έχουν  έναν αγαπημένο γάμο  με ήπιες μόνον συγκρούσεις. Τα παιδιά διέρχονται  πιο εύκολα τα αναπτυξιακά στάδια, είναι πιο σταθερά στην ταυτότητα του φύλου τους, έχουν καλύτερες ακαδημαϊκές επιδόσεις, έχουν λιγότερες συναισθηματικές διαταραχές και λειτουργούν καλύτερα ως ενήλικες, όταν μεγαλώνουν μέσα στη φυσική τους οικογένεια.2,3,4,5,6,7,8 . Αυτό συμβαίνει εν μέρει, επειδή η ίδια η βιολογία συμβάλλει στο σύνδεσμο γονέα-παιδιού.9.

Μολονότι η μονογονεϊκή οικογένεια, η υιοθεσία, και ο δεύτερος γάμος του γονέα, θεωρούνται ως προσπάθειες να δοθεί αγάπη μετά την αποτυχία της αρχικής φυσικής οικογένειας, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτά τα περιβάλλοντα αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες προκλήσεις.9,10. Οι μοναχικοί γονείς αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες οικονομικές δυσχέρειες,καθώς  και δυσκολίες με τον χρόνο τους. Κατά συνέπεια, τα παιδιά των μοναχικών μητέρων συχνά περνούν πολύ λιγότερο χρόνο και με τους δύο βιολογικούς γονείς.

Τα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί από οικογένειες  μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη σφυρηλάτηση μιας ποιοτικής σχέσης με τους θετούς γονείς τους και ενδέχεται  να αντιμετωπίσουν την  αίσθηση της μοιρασμένης αφοσίωσης και αγάπης. Κάθε υιοθετημένο παιδί έχει να ξεπεράσει την αίσθηση απόρριψης από τους βιολογικούς γονείς του και τη λαχτάρα του να γνωρίσει τις ρίζες του. Αν και δεν είναι ανυπέρβλητες, αυτές οι προκλήσεις μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη ενός παιδιού.

Σαφώς,  και εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, η στέρηση του παιδιού από τον έναν ή και από τους δύο βιολογικούς γονείς του, όπως προυποθέτει η ανατροφή του από άτομα του ίδιου φύλου,  είναι σε όλες τις περιπτώσεις επιβλαβής για την υγεία του.

 
Τα παιδιά χρειάζονται μια μητέρα και έναν πατέρα.

Υπάρχουν σημαντικές έμφυτες διαφορές μεταξύ άρρενος και θήλεος που ρυθμίζονται από γονίδια και ορμόνες και είναι πολύ παραπάνω από τις βασικές ανατομικές διαφορές. Αυτές οι βιοχημικές διαφορές είναι εμφανείς στην ανάπτυξη της ανατομικής δομής του άρρενος και του θήλεος εγκεφάλου, της ψυχολογίας, ακόμη και της διαδικασίας  μάθησης του άνδρα και της γυναίκας.11. Κατά συνέπεια, οι μητέρες και οι πατέρες έχουν διαφορετικούς τρόπους έκφρασης της γονεϊκής τους ιδιότητας και συμβάλλουν με μοναδικό τρόπο στη συνολική ανάπτυξη του παιδιού.11,12,13.

Η Ψυχολογική θεωρία ανάπτυξης του παιδιού  ανέκαθεν αναγνώριζε τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζουν οι μητέρες στην υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Πιο πρόσφατη έρευνα αποκαλύπτει ότι όταν απουσιάζουν οι πατέρες, τα παιδιά υποφέρουν επίσης. Τα κορίτσια χωρίς πατέρες έχουν χαμηλότερες επιδόσεις στο σχολείο, είναι πιο πιθανό να έχουν άκαιρες σεξουαλικές σχέσεις  και να μείνουν έγκυες ως έφηβες. Τα αγόρια χωρίς πατέρα έχουν υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας, βίας και επιθετικότητας.12,13.

Οι διαφορές στην  ανατροφή των παιδιών που συνδέονται με το φύλο του γονέα έχουν ρόλο συμπληρωματικό και προστατευτικό για τα παιδιά. Ο Έρικ Έρικσον ήταν από τους πρώτους που σημείωσαν ότι η αγάπη της μητέρας και η αγάπη του πατέρα είναι ποιοτικά διαφορετικές. Οι μητέρες  κανακεύουν, είναι εκφραστικές και  παρέχουν άνευ όρων την αγάπη στα παιδιά τους.Η αγάπη του πατέρα, αντίθετα, συνοδεύεται και προϋποθέτει συχνά την εκπλήρωση   ορισμένων προσδοκιών.13

Επακόλουθη έρευνα έχει αποκαλύψει με σαφή τρόπο, ότι η ανατροφή του παιδιού  είναι πιο αποτελεσματική όταν έχει και τα δύο: όταν δηλαδή χαρακτηρίζεται από πολύ καλή δυνατότητα  έκφρασης συναισθημάτων  αλλά έχει και υψηλές απαιτήσεις από το παιδί. Αυτή η μέθοδος ανατροφής "δίνει στα παιδιά μιά αίσθηση οικογενειακής κοινωνίας που χαρακτηρίζεται  από την βεβαιότητα ότι ανήκουν στην οικογένεια  και υπάρχει σύνδεσμος μεταξύ των μελών, συγχρόνως όμως τους παρέχει και το κίνητρο για ανεξαρτησία και ατομικότητα (που είναι σχεδόν αδύνατο για έναν άνδρα ή για μια γυναίκα μόνους τους να τα συνδυάσουν αποτελεσματικά)".13.

Οι διαφορές φύλου αντανακλώνται ακόμη και  στον τρόπο με τον οποίο οι μητέρες και οι πατέρες αγγίζουν τα παιδιά τους. Οι μητέρες συνηθίζουν να  χαλαρώνουν, να ηρεμούν και να παρηγορούν  με το άγγιγμά τους. Οι πατέρες είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν την αφή για να τονώσουν ή να ξεσηκώσουν τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Οι μητέρες τείνουν να συμμετέχουν στο ίδιο επίπεδο δραστηριοτήτων με τα παιδιά τους, παρέχοντας τους ευκαιρίες ώστε να αναλάβουν  ευθύνες και να προχωρήσουν κατόπιν με το δικό τους ρυθμό. Καθώς οι πατέρες ασχολούνται συνήθως με τις ζόρικες αθλοπαιδιές , αναλαμβάνουν έναν ρόλο διδασκαλίας όπως αυτός του προπονητή. Οι αψιμαχίες ανάμεσα στους πατέρες και τους γιους οδηγούν τελικά στην ανάπτυξη μεγαλύτερου αυτοελέγχου στα  έφηβα αγόρια.13.

Η ποικιλότητα που συνδέεται με το φύλο παρατηρείται επίσης στις γονεϊκές αντιλήψεις για τη πειθαρχία. «Οι  προσεγγίσεις των πατέρων ως προς την πειθαρχία τείνουν στην διαμόρφωση σταθερότητας,  καθώς στηρίζονται σε κανόνες και αρχές. Η προσέγγιση των μητέρων τείνει προς την διαμόρφωση μεγαλύτερης ανταπόκρισης, και περιλαμβάνει πιό πολύ τη διαπραγμάτευση, περισσότερη  προσαρμογή με τη διάθεση και τις δυνατότητες του παιδιού, ενώ συχνά βασίζεται σε μια διαισθητική κατανόηση των αναγκών και των συναισθημάτων του παιδιού εκείνη τη στιγμή.» 13.

Κατά συνέπεια, η ανατροφή ενός παιδιού από μια μητέρα και ένα πατέρα βοηθάει τους γιους και τις κόρες να ισορροπούν και τις δικές τους ροπές που σχετίζονται με το φύλο τους. Τα αγόρια γενικά υιοθετούν τη λογική  περισσότερο από το συναίσθημα, τους κανόνες πάνω από τις φιλίες, την ανάληψη ευθυνών στον κίνδυνο πάνω από τη σιγουριά, και τον κοινό νού πάνω από τη συμπόνια. Τα κορίτσια γενικά δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στους συναισθηματικούς δεσμούς, τις σχέσεις, την σύνεση και τη συμπόνια. Καθώς περνά ο χρόνος οι διαφορετικού φύλου γονείς αποδεικνύουν στα παιδιά τους την αξία των αντίθετων υφισταμένων τάσεων.

 
Έρευνα που αφορά τους γονείς με το ίδιο φύλο.

Οι μελέτες που φαίνεται να δείχνουν ουδέτερα ή και ευνοϊκά αποτελέσματα για τα  παιδιά με γονείς του ίδιου φύλου έχουν σοβαρές ελλείψεις στην οργάνωσή τους. Αυτές περιλαμβάνουν τον κακό σχεδιασμό, το ανεπαρκές μέγεθος του δείγματος, την μεροληπτική επιλογή  δείγματος πληθυσμού, την έλλειψη ομάδας ελέγχου, την αποτυχία να υπολογισθούν συνυπάρχουσες μεταβλητές και ίσως το πιο προβληματικό - όλες ισχυρίζονται ότι επιβεβαιώνουν την αρχική υπόθεση.14,15,16. Συνεπώς, είναι αδύνατον αυτές οι μελέτες να παρέχουν οποιοδήποτε αξιόπιστο στοιχείο που υποστηρίζει την εικαζόμενη ασφάλεια ή τα  δυνητικά οφέλη για τα παιδιά με γονείς του ίδιου φύλου.

Τα στοιχεία για τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα που αφορούν τα παιδιά που τοποθετήθηκαν σε νοικοκυριά με γονείς του ιδίου φύλου είναι σπάνια, και δίνουν αφορμή για ανησυχία.17. Αυτά τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε νοικοκυριά ομοφυλοφίλων έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν  σεξουαλική σύγχυση, να συμμετάσχουν σε επικίνδυνους σεξουαλικούς πειραματισμούς, και στη συνέχεια να υιοθετήσουν σεξουαλική έλξη προς το ίδιο φύλο.18-22.

Αυτά τα συμπεράσματα είναι ανησυχητικά διότι οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες που υιοθετούν τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής , διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν  ποικίλα προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως μείζονα κατάθλιψη,  αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές συμπεριφοράς, εξαρτήσεις από ουσίες, και ειδικότερα αυτοκτονικό ιδεασμό ώστε να προβούν σε απόπειρες αυτοκτονίας.23.Πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι τα παιδιά που ανατρέφονται από ζευγάρια ομοφυλοφίλων αποδίδουν χειρότερα σε μια πληθώρα δραστηριοτήτων σε σχέση  με αυτά που μεγαλώνουν από ετεροφυλόφιλα, παντρεμένα ζευγάρια.24-27.

 
Κίνδυνοι του ομοφυλοφιλικού τρόπου ζωής για τα παιδιά.

Τέλος, η έρευνα έχει επιδείξει σημαντικούς κινδύνους για τα παιδιά που εκτίθενται στον τρόπο ζωής των ομοφυλοφύλων.Η βία ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους συντρόφους είναι δύο έως τρεις φορές πιο συχνή από ό, τι μεταξύ των παντρεμένων ετεροφυλόφιλων ζευγαριών.28-32.Οι συμβιώσεις μεταξύ ατόμων του  ιδίου φύλου είναι πολύ πιο επιρρεπείς στη διάλυση από τους ετεροφυλόφιλους γάμους. Πράγματι η  μέση διάρκεια στη σχέση των ομοφυλοφύλων  είναι μόνο δύο με τρία χρόνια.33 -36. Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες έχουν αναφερθεί ότι είναι άπιστοι στις σχέσεις τους, έχουν μιά ολόκληρη σειρά από συντρόφους ακόμη και μέσα σε αυτό που εκείνοι χαλαρά αποκαλούν «δεσμευμένη σχέση». 37-41. Τα άτομα που ασκούν  τον ομοφυλόφιλο τρόπο ζωής είναι πιο πιθανό από τους ετεροφυλόφιλους να βιώσουν ψυχικές ασθένειες, 42-44 κατάχρηση ουσιών, 45, αυτοκτονικές τάσεις46,47, και βράχυνση στη διάρκεια ζωής.48.Αν και ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αυτές οι δυσλειτουργίες είναι αποτέλεσμα υφιστάμενων κοινωνικών πιέσεων, οι ίδιες δυσλειτουργίες υφίστανται σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα μεταξύ των ομοφυλοφίλων και σε πολιτισμούς όπου οι πρακτικές αυτές είναι ευρύτερα αποδεκτές. 49.

Συνοπτικά, η παράδοση και η επιστήμη συμφωνούν ότι οι βιολογικοί δεσμοί και η φροντίδα των παιδιών από άτομα διαφορετικού φύλου προστατεύουν τα παιδιά. Το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο αυτά μεγαλώνουν διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας σταθερής ταυτότητας φύλου, θετικής συναισθηματικής κατάστασης και  βέλτιστων ακαδημαϊκών  επιδόσεων. Δεκαετίες επιστημονικής κοινωνικής έρευνας αποδεικνύουν  ότι τα παιδιά αναπτύσσονται με τον άριστο τρόπο όταν ανατρέφονται και από τους δύο βιολογικούς γονείς τους σε ένα γάμο χαμηλών συγκρούσεων. Η περιορισμένη έρευνα που υποστηρίζει την ανατροφή από γονείς του ίδιου φύλου έχει σοβαρά μεθοδολογικά σφάλματα.

Υπάρχει σημαντικός εγγενής κίνδυνος ζημίας όταν εκτεθεί  ένα παιδί στον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής.

Δεδομένου του σημερινού αριθμού αποδεικτικών στοιχείων, το Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων πιστεύει ότι είναι ακατάλληλο, δυνητικά επικίνδυνο για τα παιδιά και επικίνδυνα ανεύθυνο να αλλάξει η από παλαιών ετών απαγόρευση ανάληψης ευθύνης γονέων από άτομα του ιδίου φύλου, είτε με υιοθεσία, είτε με αναδοχή, είτε με αναπαραγωγικό χειρισμό. Αυτή η θέση βασίζεται σε ό,τι καλύτερο υπάρχει  διαθέσιμο επιστημονικά.

Κύριοι συντάκτες: Michelle Cretella, MD, FCP, και Den Trumbull, MD, FCP.

Αρχικά δημοσιεύτηκε στις 22 Ιανουαρίου 2004.

Αναθεωρήθηκε τον Μάρτιο του 2013.

Ενημερωμένες αναφορές ως τον Ιούλιο του 2017.

Το Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων είναι μια εθνική ιατρική εταιρία εγκεκριμένων ιατρών και επαγγελματιών υγείας που ειδικεύονται στη φροντίδα των βρεφών, των παιδιών και των εφήβων. Η αποστολή του Κολλεγίου είναι να δώσει τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να φτάσουν στη βέλτιστη σωματική και συναισθηματική υγεία και ευεξία.

 
Βιβλιογραφικές Αναφορές:

1. American Academy of Pediatrics, “Co-parent or Second-Parent Adoption by Same-Sex Parents,” Pediatrics. 109(2002): 339-340.
2. Heuveline P., et.al. “Shifting Childrearing to Single Mothers: Results from 17 Western Countries,” Population and Development Review 29, no.1 (March 2003) p. 48.
3. Moore K., et.al. “Marriage from a Child’s Perspective: How Does Family Structure Affect Children and What Can We Do About It?” (Washington, D.C.: Child Trends, Research Brief, June 2002) pp.1-2.
4. McLanahan S. and Sandfeur G., Growing Up with a Single Parent: What Hurts, What Helps (Cambridge: Harvard University Press, 1994), p. 45.
5. Sarantakos S., “Children in Three Contexts: Family, Education, and Social Development,” Children Australia, vol. 21 (1996): 23-31
6. Hilton J. and Devall E., “Comparison of Parenting and Children’s Behavior in Single-Mother, Single-Father, and Intact Families,” Journal of Divorce and Remarriage 29 (1998): 23-54.
7. Thomson E., et al., “Family Structure and Child Well-Being: Economic Resources vs. Parental Behaviors,” Social Forces 73 (1994): 221-42.
8. Popenoe D., Life Without Father (Cambridge: Harvard University Press, 1996), pp. 144, 146.
9. Stanton G., Why Marriage Matters (Colorado Springs: Pinon Press, 1997) p. 97-153.
10. Schneider B., Atteberry A., Owens A., Family Matters: Family Structure and Child Outcomes. Birmingham, AL: Alabama Policy Institute;2005:1-42.Available at www.alabamapolicyinstitute.org/PDFs/currentfamilystructure.pdf.
11. Sax, L., Why Gender Matters: What Parents and Teachers Need to Know About the Emerging Science of Sex Differences (New York: Doubleday, 2005).
12. Blankenhorn, D., Fatherless America. (New York: Basic books, 1995).
13. Byrd, D., “Gender Complementarity and Child-rearing: Where Tradition and Science Agree,” Journal of Law & Family Studies, University of Utah, Vol. 6 no. 2, p. 213, 2004.
14. Lerner, R., Althea Nagai, Ph.D. No Basis: What the Studies Don’t Tell Us About Same Sex Parenting, Washington DC;Marriage Law Project/Ethics and Public Policy Center, 2001.
15. Morgan P., Children as Trophies? Examining the Evidence on Same-Sex Parenting, Newcastle upon Tyne, UK; Christian Institute, 2002.
16. Guiliani J. and Duncan D., “Brief of Amici Curiae Massachusetts Family Institute and National Association for the Research and Therapy of Homosexuality,” Appeal to the Supreme Court of Vermont, Docket No. S1009-97CnC.
17. American Academy of Pediatrics, Perrin, EC, and the committee on psychosocial aspects of child and family health. “Technical report: Co parent or Second-Parent Adoption by Same-Sex Parents,” Pediatrics. 109(2002): 343. The Academy acknowledges that the “small, non-representative samples … and the relatively young age of the children suggest some reserve.”
18. Schumm W., “Children of Homosexuals More Apt to Be Homosexuals? A Reply to Morrison and to Cameron Based on an Examination of Multiple Sources of Data,” J. Biosoc. Sci (2010) 42, 721-742.
19. Marks Loren, “Same-sex parenting and children’s outcomes: A closer examination of the American psychological association’s brief of lesbian and gay parenting,” Social Science Research, v. 41, Iss. 4, July 2012, 735-751.
20. Regnerus M., “How different are the adult children of parents who have same-sex relationships? Findings from the New Family Structures Study,” Social Science Research 41 (2012) 752-770.
21. Stacey J. and Biblarz, T., “(How) Does the Sexual Orientation of Parents Matter,” American Sociological Review 66 (2001): 174, 179.
22. Gartrell N., Bos H., Goldberg, N., “Adolescents of the U.S. National Longitudinal Lesbian Family Study: Sexual Orientation, Sexual Behavior, and Sexual Risk Exposure” Archive of Sexual Behavior, 40 (2011):1199-1209, p. 1205.
23. Stacey J. and Biblarz T., “(How) Does the Sexual Orientation of Parents Matter,” American Sociological Review 66 (2001): 174, 179.
24. Regnerus M., How Different are the Adult Children of Parents who have Same-Sex Relationships? Findings from the New Family Structures Study 41 Social Science Research 752 (2012)
25. Potter D., Same-Sex Parent Families and Children’s Academic Achievement 74 Journal of Marriage & Family 556 (2012)
26. Sullins, P., “Invisible Victims: Delayed Onset Depression Among Adults with Same-Sex Parents,” Depression Research and Treatment, Volume 2016, Article ID 2410392, 8 pages.
27. Sullins, P., “Emotional Problems among Children with Same-Sex Parents: Difference by Definition,” British Journal of Education, Society and Behavioral Science 7(2):99-120, 2015, February 2015.
28. Yong Lie G. and Gentlewarrier S., “Intimate Violence in Lesbian Relationships: Discussion of Survey Findings and Practice Implications,” Journal of Social Service Research 15 (1991): 41-59.
29. Island D. and Letellier P., Men Who Beat the Men Who Love Them: Battered Gay Men and Domestic Violence (New York: Haworth Press, 1991), p. 14.
30. Lockhart L., et al., “Letting out the Secret: Violence in Lesbian Relationships,” Journal of Interpersonal Violence 9 (1994): 469-492.
31. “Violence Between Intimates,” Bureau of Justice Statistics Selected Findings, November 1994, p. 2.
32. Health Implications Associated With Homosexuality (Austin: The Medical Institute for Sexual Health, 1999), p. 79.
33. McWhirter D.and Mattison A., The Male Couple: How Relationships Develop (Englewood Cliffs: Prentice-Hall, 1984), pp. 252-253.
34. Saghir M. and Robins E., Male and Female Homosexuality (Baltimore: Williams & Wilkins, 1973), p. 225; L.A. Peplau and H. Amaro, “Understanding Lesbian Relationships,” in Homosexuality: Social, Psychological, and Biological Issues, ed. J. Weinrich and W. Paul (Beverly Hills: Sage, 1982).
35. Schumm, W., (2010) ‘Comparative Relationship Stability of Lesbian Mother and Heterosexual Mother Families: A Review of Evidence’, Marriage & Family Review, 46:8,299-509.
36. Pollak M., “Male Homosexuality,” in Western Sexuality: Practice and Precept in Past and Present Times, ed. P. Aries and A. Bejin, translated by Anthony Forster (New York, NY: B. Blackwell, 1985), pp. 40-61, cited by Joseph Nicolosi in Reparative Therapy of Male Homosexuality (Northvale, New Jersey: Jason Aronson Inc., 1991), pp. 124, 125.
37. Bell A. and Weinberg M., Homosexualities: A Study of Diversity Among Men and Women (New York: Simon and Schuster, 1978), pp. 308, 309; See also A. P. Bell, M. S. Weinberg, and S. K. Hammersmith, Sexual Preference (Bloomington: Indiana University Press, 1981).
38. Van de Ven P. et al., “A Comparative Demographic and Sexual Profile of Older Homosexually Active Men,” Journal of Sex Research 34 (1997): 354.
39. Deenen A., “Intimacy and Sexuality in Gay Male Couples,” Archives of Sexual Behavior, 23 (1994): 421-431.
40. “Sex Survey Results,” Genre (October 1996), quoted in “Survey Finds 40 percent of Gay Men Have Had More Than 40 Sex Partners,” Lambda Report, January 1998, p. 20.
41. Xiridoui M., et al., “The Contribution of Steady and Casual Partnerships to the Incidence of HIV infection among Homosexual Men in Amsterdam,” AIDS 17 (2003): 1029-1038. [Note: one of the findings of this recent study is that those classified as being in “steady relationships” reported an average of 8 casual partners a year in addition to their partner (p. 1032)]
42. Bradford J., et al., “National Lesbian Health Care Survey: Implications for Mental Health Care,” Journal of Consulting and Clinical Psychology 62 (1994): 239, cited in Health Implications Associated with Homosexuality, p. 81.
43. Sandfort T., et al., “Same-sex Sexual Behavior and Psychiatric Disorders,” Archives of General Psychiatry 58 (January 2001): 85-91.
44. Bailey, J., Commentary: Homosexuality and mental illness. Arch. Gen. Psychiatry. 56 (1999): 876-880. Author states, “These studies contain arguably the best published data on the association between homosexuality and psychopathology, and both converge on the same unhappy conclusion: homosexual people are at substantially higher risk for some form of emotional problems; including suicidality, major depression, and anxiety disorder, conduct disorder, and nicotine dependence…”
45. Hall J., “Lesbians Recovering from Alcoholic Problems: An Ethnographic Study of Health Care Expectations,” Nursing Research 43 (1994): 238-244.
46. Herrell H., et al., “Sexual Orientation and Suicidality, Co-twin Study in Adult Men,” Archives of General Psychiatry 56 (1999): 867-874.
47. Mays V.,, et al., “Risk of Psychiatric Disorders among Individuals Reporting Same-sex Sexual Partners in the National Comorbidity Survey,” American Journal of Public Health, vol. 91 (June 2001): 933-939.
48. Hogg R.,et al., “Modeling the Impact of HIV Disease on Mortality in Gay and Bisexual Men,” International Journal of Epidemiology 26 (1997): 657.
49. Sandfort T., de Graaf, R., Bijl, R., Schnabel. Same-sex sexual behavior and psychiatric disorders. Arch. Gen. Psychiatry. 58 (2001): 85-91.

 

Πηγή: Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων