Είναι δύσκολο να δούμε την αλήθεια μέσα σε όλον αυτόν το θόρυβο και την επίδειξη που περιβάλλουν τις μελέτες που αγωνίζονται να αποδείξουν πως δεν υφίσταται «καμία διαφορά» μεταξύ των παιδιών που μεγαλώνουν σε σπίτια ομοφύλων γονέων και εκείνων που μεγαλώνουν στα σπίτια της παντρεμένης μητέρας και του πατέρα τους. Είναι επίσης απογοητευτικό το γεγονός ότι στην πολύ μορφωμένη, και επιστημονικά σκεπτόμενη κοινωνία μας, πολλοί έχουν αποδεχθεί αυτόν τον ισχυρισμό χωρίς να κατανοούν στην πραγματικότητα τα αποδεικτικά στοιχεία.
Παρακάτω θα βρείτε μια αναλυτική ανασκόπηση των μελετών που έγιναν σχετικά με το θέμα των "οικογενειών με γονείς ιδίου φύλου" η οποία έχει τον τίτλο: Μια Ανασκόπηση και Κριτική της Έρευνας σχετικά με την Ανατροφή παιδιών και την Υιοθεσία τους από άτομα του ίδιου φύλου.(1)
Η μεταανάλυση αυτή επιθυμεί να απαντήσει στο ερώτημα: Είναι τα αποτελέσματα της ανατροφής για τα παιδιά των ομοφυλόφιλων, λεσβιών ή αμφιφυλόφιλων γονέων γενικά, τα ίδια με εκείνα των ετεροφυλόφιλων γονέων;
Αυτή η αμφιλεγόμενη ερώτηση εξετάζεται εδώ σε μια λεπτομερή ανασκόπηση της βιβλιογραφίας των κοινωνικών επιστημών σε τρία μέρη:
(1) ως προς τη σταθερότητα των σχέσεων των ομοφυλοφίλων γονέων ,
(2) ως προς τα αποτελέσματα επί των παιδιών, και
(3) ως προς τα αποτελέσματα επί των υιοθετημένων από ομοφυλόφιλους γονείς παιδιών.
Η αστάθεια της σχέσης του ζεύγους φαίνεται να είναι υψηλότερη μεταξύ των ομόφυλων ζευγών γονέων και των λεσβιών και μπορεί να αποτελέσει βασικό παράγοντα που επηρεάζει τα παιδιά.
Όσον αφορά στο μέρος 2, ενώ οι γονεικές αυτόβουλες αναφορές συνήθως παρουσιάζουν λίγες σημαντικές διαφορές, η επιθυμία για κοινωνική αποδοχή ή η μεροληψία της αυτοπροβολής είναι άλλος ένας παράγοντας διαβλητότητας όπως διαπιστώνεται.
Ενώ μερικοί ερευνητές τείνουν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν διαφορές στην ευημερία των παιδιών ως συνάρτηση του σεξουαλικού προσανατολισμού των γονέων, τα συμπεράσματα αυτά φαίνονται πρόωρα υπό το πρίσμα πιο πρόσφατων δεδομένων που προέρχονται από κάποιες μελέτες.
Ως προς την ακριβή εκτίμηση της επίδρασης του σεξουαλικού προσανατολισμού των γονέων στα υιοθετημένα παιδιά, είναι πολύ δύσκολη, διότι στις γενόμενες εργασίες υπάρχουν σοβαρά μεθοδολογικά εμπόδια.
Ο Dr. Paul Sullins μετά την ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας στην επιχειρούμενη μεταανάλυσή του με τίτλο The Unexpected Harm of Same-sex Marriage: A Critical Appraisal, Replication and Re-analysis of Wainright and Patterson’s Studies of Adolescents with Same-sex Parents (1), αναφέρει:
Ο υψηλότερος κίνδυνος συναισθηματικών προβλημάτων για παιδιά σε οικογένειες ομόφυλων γονέων έχει ελάχιστη ή καθόλου σχέση με την ποιότητα της γονεικής μέριμνας, της φροντίδας ή των λοιπών χαρακτηριστικών που αφορούν τις σχέσεις μέσα στις οικογένεις αυτές. Είναι γνωστό πως τα μέγιστα οφέλη για την ευημερία των παιδιών αποδίδονται μόνο στους βιολογικούς απογόνους και των δύο γονέων.
Δεδομένου ότι οι σχέσεις του ίδιου φύλου δεν μπορούν, τουλάχιστον επί του παρόντος, να οδηγήσουν στη σύλληψη παιδιού που να είναι ο βιολογικός απόγονος και των δύο εταίρων, με τον ίδιο τρόπο που ισχύει για κάθε παιδί που έχει συλληφθεί από ετερόφυλους γονείς, οι σύντροφοι του ίδιου φύλου, ανεξάρτητα από το πόσο αγαπημένοι και αφοσιωμένοι είναι, δεν μπορούν ποτέ να επιτύχουν το επίπεδο παροχών για την ευημερία των παιδιών που είναι δυνατό για τους συντρόφους του αντίθετου φύλου.
Αυτό το μειονέκτημα είναι ένα ουσιαστικό και μόνιμο χαρακτηριστικό των σχέσεων του ιδίου φύλου. Αποτελεί μέρος του ορισμού τους, μια μόνιμη διαφορά που δεν μπορεί να τροποποιηθεί ή να καταργηθεί βελτιώνοντας τις συνθήκες, τη σταθερότητα, το νομικό καθεστώς ή την κοινωνική αποδοχή των ομόφυλων ζευγαριών.
Το κύριο όφελος του γάμου για τα παιδιά μπορεί να μην είναι ότι τα ανυψώνει με κριτήριο τα οικονομικά ή κοινωνικά χαρακτηριστικά τους (ότι έχουν γονείς πιο σταθερούς στο γάμο, οικονομικά εύπορους κλπ., αν και ισχύει αυτό), αλλά ότι τα παρουσιάζει μαζί με τους γονείς τους. Αυτό ισχύει για το 98% των παιδιών στις πυρηνικές οικογένειες - οι οποίες εκπληρώνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις επίσημες προυποθέσεις επιτυχίας του γάμου, δηλαδή τη δέσμευση για διά βίου και αποκλειστική σχέση συντρόφων, σε σύγκριση με λιγότερο από το 50% για τα παιδιά οποιασδήποτε άλλης κατηγορίας οικογένειας, και με 0% για τα παιδιά σε οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών.
Άσχετα με το εάν οι οικογένειες των ομόφυλων ζευγαριών αποκτήσουν τα νόμιμα δικαιώματα που έχουν τώρα τα ετερόφυλα ζευγάρια και όσο και άν πανηγυρίσουν τη σχέση τους μέσα σε έναν πολιτικό γάμο, οι δύο μορφές οικογένειας θα συνεχίζουν να έχουν θεμελιώδεις διαφορές και αντιθέσεις, που θα αντανακλούν στην ευημερία και θα προκαλούν σχετική ζημία στα παιδιά των ομόφυλων ζευγών. Σε λειτουργικό επίπεδο, ο γάμος ατόμων αντίθετου φύλου είναι μια κοινωνική πρακτική που, στο μέτρο του δυνατού, εξασφαλίζει στα παιδιά την από κοινού φροντίδα και των δύο βιολογικών γονέων, με τα σχετικά οφέλη που αυτή επιφέρει. Ο γάμος του ιδίου φύλου εξασφαλίζει το αντίθετο.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μετανάλυσης (1): Οι έφηβοι με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν σημαντικά χαμηλότερη αυτονομία και υψηλότερο άγχος, αλλά και καλύτερες σχολικές επιδόσεις, από ό, τι οι έφηβοι με γονείς αντίθετου φύλου. Συγκρίνοντας τους άγαμους με τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως έγγαμους γονείς του ίδιου φύλου, τα άνω του συνήθους ψυχοπαθολογικά συμπτώματα είναι αυξημένα στους «έγγαμους» από 50% σε 88%. Και ειδικότερα: Ο καθημερινός φόβος ή το κλάμα αυξάνεται από 5% σε 32%. O μέσος όρος στη σχολική βαθμολογία είναι ελαφρά χαμηλότερος στα ετερόφυλα ζευγάρια, από το 3.6 στο 3.4, (σημ. ΜΜΠ η παρατηρούμενη διαφορά άν είναι αληθής είναι άνευ ουσίας). Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από τους γονείς αυξάνεται από το μηδέν στα ετερόφυλα στο 38% στα ομόφυλα ζευγάρια.
Όσο περισσότερο ένα παιδί συγκατοικεί με γονείς του ίδιου φύλου, τόσο μεγαλύτερη είναι η κακοποίηση. Όπως κατανοούμε τα παιδιά με γονείς του ίδιου φύλου αντιμετωπίζουν σημαντικά μειονεκτήματα, σε σύγκριση με εκείνα με ετεροφυλόφιλους γονείς. Ο δε γάμος μεταξύ ατόμων του αντίθετου φύλου συσχετίζεται με βελτιωμένα αποτελέσματα σε ένα ευρύ φάσμα παραμέτρων που αφορούν την ευεξία των παιδιών.
Συμπερασματικά, η δομή της οικογένειας είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που εναπόκειται σε εμάς να το χρησιμοποιούμε πάντα προς όφελος των παιδιών .
{pdf=/images/pdfs/vioithiki-iatriki/genetisios-prosanatolismos-taytotita-fylou/sullins1122015BJESBS19337.pdf|100%|1030|pdfjs}
Παραπομπή (1): British Journal of Education, Society &Behavioural Science
11(2): 1-22, 2015, Article no.BJESBS.19337 The Unexpected Harm of Same-sex Marriage: A Critical Appraisal, Replication and Re-analysis of Wainright and Patterson’s Studies of Adolescents with Same-sex Parents ,Dr. Paul Sullins.
Πηγές για τις εργασίες:
https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2500537
https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2500537
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4771005/#C16
Πηγή άρθρου:
https://thembeforeus.com/study-studies-same-sex-parenting/