Ερευνητές του Harvard: Οι νέοι ενήλικες μέσα στην πανδημία εμφανίζουν σημεία κατάθλιψης
Το σοβαρό κόστος των lockdowns στους νέους ενήλικες, και όχι μόνο, γίνεται δυστυχώς όλο και πιο φανερό.
Mercatornet, Ψυχική υγεία.
Kerry McDonald, 20 Νοεμβρίου 2020
Όλο και αυξάνονται τα αποδεικτικά στοιχεία πως ότι τα lockdown και οι λοιποί περιορισμοί που σχετίζονται με την πανδημία έχουν προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη βλάβη στους νεότερους από τον ίδιο τον κορωνοϊό. Μια νέα αναφορά (1), αποκαλύπτει ότι σχεδόν οι μισοί από τους νέους ηλικίας 18 έως 24 ετών «παρουσιάζουν τουλάχιστον μέτρια συμπτώματα κατάθλιψης» και για πολλούς η κατάθλιψη είναι σοβαρή.
Ερευνητές από τα πανεπιστήμια Harvard, Northeastern, Rutgers, and Northwestern University πραγματοποίησαν οκτώ μεγάλες μελέτες σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο, στις οποίες διαπίστωσαν ότι οι νεαροί ενήλικες αναπτύσσουν όλο και περισσότερο σκέψεις αυτοκτονίας. Ενώ στον ενήλικο πληθυσμό των ΗΠΑ η συχνότητα του αυτοκτονικού ιδεασμού κυμαίνεται περίπου στο 3,4%, αυτή η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι τον Οκτώβριο, είχε αυτοκτονικές σκέψεις το 36,9% των νέων ενηλίκων, ακόμη πιο αυξημένο σε σύγκριση με το 32,2% του Μαΐου μετά τον πρώτο γύρο του lockdown.
Τα νέα αυτά στοιχεία ενισχύουν ανάλογα θλιβερά δεδομένα που ανακοίνωσε το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, (CDC) τον Αύγουστο. Το CDC διαπίστωσε(2) ότι το ένα τέταρτο των νέων ηλικίας 18-24 ετών σκεπτόταν την αυτοκτονία τον προηγούμενο μήνα, και αυτό σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στη πανδημία και τον εγκλεισμό.
«Αυτό που κάνουμε στην πράξη, είναι πως απαιτούμε από τους νέους να αναλάβουν το βάρος του ελέγχου μιας ασθένειας από την οποία αντιμετωπίζουν ελάχιστο ή καθόλου κίνδυνο», δήλωσε ο Dr. Jay Bhattacharya.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, ο εγκλεισμός και άλλες πανδημικές πολιτικές έχουν καταπιέσει εξαιρετικά τη ζωή των περισσοτέρων νέων ενηλίκων. Μόνο το 20% των συμμετεχόντων στη μελέτη δήλωσαν ότι παρουσίασαν μικρή αλλαγή στη ζωή τους από την έναρξη της πανδημίας. Αντίθετα, λίγο περισσότεροι από το 50% δήλωσε ότι το σχολείο ή το πανεπιστήμιό τους είχε κλείσει, ενώ το 41% έπρεπε να προσαρμοστεί στην εργασία από το σπίτι, το 28% είχε περικοπή μισθών και το 26% απολύθηκε.
«Αυτή τη στιγμή η χώρα αντιμετωπίζει κάτι πρωτόγνωρο ως προς τον αριθμό των νέων που αντιμετωπίζουν κατάθλιψη, άγχος ακόμη και σκέψεις αυτοκτονίας», καταλήγουν οι συγγραφείς της έκθεσης. «Αυτά τα συμπεράσματα δεν αφορούν σε κάποια συγκεκριμένη υποομάδα ή περιοχή στην έρευνά μας, αλλά οποιαδήποτε ομάδα εξετάσαμε.»
Οι νέοι φέρουν το βάρος
Ο Dr. Jay Bhattacharya, καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και ένας από τους συγγραφείς της Διακήρυξης Great Barrington Declaration, που είναι εναντίον των lockdown, εξηγεί ότι ο αρνητικός αντίκτυπος των κρατικών εγκλεισμών (lockdowns) στην υγεία και την ευημερία των νέων είναι πολύ πιο σοβαρός από τον αντίκτυπο του ιού.
Σε μια συζήτηση την περασμένη εβδομάδα με τον επιδημιολόγο του Χάρβαρντ, Marc Lipsitch, ο Dr.Bhattacharya αναγνώρισε ότι η COVID-19 «είναι μια απολύτως επικίνδυνη ασθένεια για άτομα που είναι ηλικιωμένα και για άτομα που έχουν ορισμένες χρόνιες παθήσεις». Εξήγησε όμως πως ενώ το ποσοστό επιβίωσης στη COVID-19 είναι 95% για άτομα ηλικίας 70 ετών και άνω, για άτομα ηλικίας κάτω των 70 ετών επί του παρόντος είναι 99,95%. «Για τα παιδιά», συνέχισε ο Dr. Bhattacharya «η γρίπη είναι χειρότερη. Είχαμε περισσότερους θανάτους παιδιών από γρίπη φέτος παρά από Covid.»
Δεδομένης της δυσανάλογα σοβαρότερης επίδρασης του COVID-19 στους ηλικιωμένους και στα άτομα με συγκεκριμένες χρόνιες παθήσεις, ο Dr. Bhattacharya και οι λοιποί υποστηρικτές του Great Barrington Declaration υποστηρίζουν την προσέγγιση τύπου «Εστιασμένης Προστασίας» που θα προστατεύει τους πιο ευάλωτους, επιτρέποντας στους νεότερους και υγιείς να ζήσουν κανονικά, και να βοηθήσουν στην δημιουργία ανοσίας στον γενικό πληθυσμό.
«Τα lockdowns έχουν απολύτως καταστροφικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία τόσο για τον εγχώριο όσο και για τον διεθνή πληθυσμό. «Για τα άτομα ηλικίας κάτω των 60 ή 50 ετών, τo lockdown βλάπτει - διανοητικά και σωματικά - και είναι χειρότερο από το COVID.»
Με όλο και περισσότερες πολιτείες και χώρες να επιβάλλουν νέους εγκλεισμούς ως απάντηση στα αυξανόμενα κρούσματα COVID-19, η ψυχική υγεία των νέων είναι πιθανό να επιδεινωθεί περαιτέρω. Ήδη αποξενωμένοι από τους περισσότερους συναδέλφους και φίλους τους από την εργασία, το σχολείο και το πανεπιστήμιο, αυτοί οι νέοι πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν και τους καινούργιους χρονικούς περιορισμούς στην κυκλοφορία, τα όρια στα άτομα που συναθροίζονται, τα κλειστά εστιατόρια και καφετέριες, τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, τις διακοπές με την κοινωνική αποστασιοποίηση.
Τα κυβερνητικά lockdown γίνονται για να σώσουν κάποιες ζωές, αλλά λησμονούν πως βλάπτουν άλλες....Οι νέοι αποδοκιμάζονται από τους μεγαλύτερους και έφτασαν να προδίδονται και από συνομήλικους τους και για απλά πράγματα όπως το να χαίρονται για την νίκη της ομάδας τους στο ποδόσφαιρο ή να βρίσκονται όλοι μαζί... Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι νεαροί ενήλικες γίνονται όλο και περισσότερο αγχώδεις και καταθλιπτικοί.
Όπως είπε ο Dr. Bhattacharya τον περασμένο μήνα: «Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνουμε είναι να απαιτήσουμε από τους νέους να αναλάβουν το βάρος του περιορισμού μιας ασθένειας από την οποία αντιμετωπίζουν ελάχιστο ή καθόλου κίνδυνο. Αυτό είναι εντελώς έξω από τη σωστή προσέγγιση.»
Ανεπιθύμητες συνέπειες των lockdowns
Πολλοί που υποστηρίζουν τον τερματισμό των lockdown το κάνουν αναγνωρίζοντας τις ανεπιθύμητες συνέπειες και τη ζημία που προκαλούν που μπορεί να είναι εξίσου σοβαρά ή και να υπερβαίνουν τη ζημία από τον ίδιο τον ιό. Η έκπτωση της ψυχικής υγείας, λόγω του αποκλεισμού, η απομόνωση και οι οικονομικές συνέπειες είναι μέρος των ανεπιθύμητων συνεπειών αυτών των πολιτικών, αλλά υπάρχουν και άλλες.
Για παράδειγμα, η Παγκόσμια Τράπεζα, World Bank ανέφερε τον Οκτώβριο, ότι 150 εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να οδηγηθούν σε ακραία φτώχεια έως το τέλος του 2021 ως αποτέλεσμα της πανδημικής κατάστασης, και αυτή θα είναι η πρώτη φορά που αυξάνεται η παγκόσμια φτώχεια στα τελευταία 20 χρόνια.
Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις στη διαχείριση μιας πανδημίας, υπάρχουν όμως πολλαπλές λεπτές απαντήσεις που μόνο οι ελεύθερες κοινωνίες μπορούν να ανακαλύψουν και όχι εκείνες που οι πολιτικές τους σχεδιάζονται από πάνω προς τους κάτω. Το να βασίζεσαι στα κυβερνητικά lockdown για να σώσεις κάποιες ζωές, ενώ αγνοείς τους τρόπους με τους οποίους αυτά βλάπτουν τις άλλες ζωές δεν βοηθά και είναι επιζήμιο.
Καθώς η πανδημία συνεχίζεται, το σοβαρό κόστος των lockdown για τους νέους ενήλικες και άλλες ομάδες καθίσταται ενοχλητικά ξεκάθαρο.
Παραπομπές.
- http://www.kateto.net/covid19/COVID19%20CONSORTIUM%20REPORT%2023%20MENTAL%20HEALTH%20NOV%202020.pdf
- https://fee.org/articles/cdc-a-quarter-of-young-adults-say-they-contemplated-suicide-this-summer-during-pandemic/
Πηγή: mercatornet.com
Ετικέτες: Ψυχολογικές Διαταραχές