Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη: Φύλα – Γάμος – Οικογένεια – Συμβολή στον δημόσιο διάλογο [Λάρισα, 29 Ιουνίου 2022]

Εμφανίσεις: 1986 Συντάχθηκε από Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη, Ιατρός Πνευμονολόγος, «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά» στις 14 Ιουλίου 2022.

Δήλωση: Συμμετέχουμε με το κίνημα «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» στη σημερινή εκδήλωση, η οποία έχει θέμα τον ομόφυλο γάμο και τις ιδιαίτερες συνθήκες που δημιουργεί μέσα στην οικογένεια. Το κίνημά μας είναι αντίθετο στο γάμο των ομόφυλων ατόμων θεωρώντας ότι κακοποιεί και προσβάλλει την ανθρώπινη φύση, αδικεί τα παιδιά, αλλοιώνει το χαρακτήρα της οικογένειας, απομακρύνει τον άνθρωπο από τις πνευματικές και βιολογικές του ρίζες, επιτίθεται στην θρησκευτική και επιστημονική συνείδηση και την ελευθερία του λόγου, ενώ δημιουργεί τεράστια κοινωνικά βάρη και αδικίες. Για εμάς ΔΕΝ υπάρχει άλλος γάμος εκτός από τον Ορθόδοξο Χριστιανικό γάμο των δύο ετερόφυλων συζύγων που ζητούν την ευλογία του Θεού για την κοινή και έως την αιωνιότητα συμπόρευσή τους.

(Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=4Geb1YdIzCw)

Κείμενο εισήγησης:

ΟΜΟΦΥΛΗ ΣΥΖΕΥΞΗ

Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη, ιατρός Πνευμονολόγος,

«Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»

Λάρισα, 29 Ιουνίου 2022

Το «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά», κίνημα υπέρ της παραδοσιακής οικογένειας ευχαριστεί το Σύλλογο Πολυτέκνων Λαρίσης και περιχώρων για την τιμητική πρόσκληση προκειμένου να συζητήσουμε με θέμα τον ομόφυλο «γάμο» και το πώς αυτός επηρεάζει την παραδοσιακή οικογένεια, αυτή δηλαδή που αποτελείται από έναν βιολογικό άνδρα και μία βιολογική γυναίκα που είναι σύζυγοι και μεγαλώνουν από κοινού τα δικά τους παιδιά.

(Διαφ. 1)

Η Ελληνική κυβέρνηση και οι μεγαλύτερες πολιτικές παρατάξεις, προτίθενται να χαρακτηρισθεί ως ΓΑΜΟΣ η συμβίωση δύο ατόμων του ιδίου βιολογικού φύλου αναγνωρίζοντας στα ομόφυλα ζεύγη ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζεύγη.⁽¹⁾

Το θέμα λοιπόν του ομόφυλου γάμου τίθεται στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

(Διαφ. 2)

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο ΟΗΕ και φορείς υπό αυτούς, όπως ο World Association of Sexual Health και η International Planned Parenthood Federation, έχουν εντάξει τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά «δικαιώματα» στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, χαρακτηρίζοντάς τα ισότιμα με το δικαίωμα της ζωής, της ελευθερίας του λόγου, της θρησκευτικής έκφρασης, κ.α. ^(2,3). Παρά το ότι τα σεξουαλικά δικαιώματα είναι κατασκευασμένα και αμφισβητούμενα από μεγάλο μέρος του σύγχρονου κόσμου, η άποψη πως όλοι έχουν το «δικαίωμα να λαμβάνουν σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς όρους, όρια και φραγμούς αρκεί να υπάρχει συναίνεση», κατάφερε να αποκτήσει βαρύτητα στη κοινωνία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε ειδικό τόμο, «Sexual health, human rights and the law, © World Health Organization 2015», με τον οποίο δίνει κατευθύνσεις για την προώθηση των «ειδικών σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων» μέσα στα εθνικά δίκαια κάθε χώρας. Η κίνηση έγινε για να αποκατασταθεί το αίσθημα «αδικίας» των ατόμων με ιδιαίτερες σεξουαλικές επιλογές που θεώρησαν εαυτούς περιθωριοποιημένους, υποτιμημένους και αδικημένους.

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου για τον ομόφυλο «γάμο» ⁽⁴⁾,

(Διαφ. 3)

ο γάμος αποτελεί ……… «δικαίωμα που κατοχυρώνεται από τα εθνικά Συντάγματα, αλλά και από τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η διάσταση αυτή επιβάλλει την κατάργηση των διακρίσεων ως προς την πρόσβαση στον θεσμό αυτό, λόγω φύλου, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, καθώς και λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.
Η ίση μεταχείριση επιβάλλει την θεσμοθέτηση της πρόσβασης στον θεσμό του γάμου και στις δύο μορφές που προβλέπεται η τέλεσή του κατά τον Αστικό Κώδικα και όχι μόνο στην μορφή του πολιτικού γάμου, διότι διαφορετική ρύθμιση θα εισήγαγε διάκριση λόγω θρησκεύματος.
Με την αναγνώριση του γάμου χωρίς διακρίσεις λόγω ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, ο νομοθέτης αναγνωρίζει την περίπτωση που το άτομο που θα κυοφορήσει δεν θα είναι υποχρεωτικά cis γυναίκα, αλλά ενδέχεται να είναι και διεμφυλικός “άνδρας”. Επίσης, για τον ίδιο λόγο αναγνωρίζεται ότι διεμφυλική “γυναίκα” μπορεί να γονιμοποιήσει άλλη γυναίκα ή διεμφυλικό “άνδρα”. Υπενθυμίζεται ότι κατά τον Ν.4491/2017 για την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου δεν απαιτούνται ιατρικές πράξεις, συμπεριλαμβανομένων χειρουργικών επεμβάσεων ή ορμονικών θεραπειών που αποκλείουν την γονιμότητα του ατόμου. Αυτό σημαίνει ότι η ιδιότητα της μητέρας πλέον συνυπάρχει με την ιδιότητα του κυοφορήσαντος διεμφυλικού «άνδρα» και η ιδιότητα του πατέρα συνυπάρχει με την ιδιότητα της διεμφυλικής «γυναίκας» που έχει γονιμοποιήσει την ή τον σύζυγο ή σύντροφό του.
Aντίστοιχες εγγυήσεις πρέπει να ληφθούν και για τα intersex άτομα, όπως επιβάλλεται κατά το Ψήφισμα 2191/2017 "για την προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την κατάργηση των διακρίσεων των μεσοφυλικών (intersex) ανθρώπων" που εξέδωσε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Πρέπει να υπάρχει εξ άλλου……πλήρης εξίσωση των εννόμων συνεπειών του γάμου ομοφύλων με τον γάμο των ετεροφύλων.

Σε αυτές τις έννομες συνέπειες περιλαμβάνεται και η δυνατότητα τεκνοθεσίας από έγγαμα ζευγάρια……
κατοχύρωση της ομογονεϊκότητας σημαίνει και αναγνώριση σχετικών δικαιωμάτων για απόκτηση τέκνων μέσω παρένθετης μητρότητας….
η πλήρης πρόσβαση των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο θα πρέπει να επιφέρει ως συνέπεια την πλήρη πρόσβαση και στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Επιπρόσθετα, η νομική αναγνώριση της ομογονεϊκότητας επιβάλλει αλλαγές και στο κεφάλαιο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου του Αστικού Κώδικα, όπου εμφανίζονται αναφορές σε πατέρα και μητέρα, όροι που συνυπάρχουν πλέον, όπως προεκτέθηκε με την περίπτωση της διεμφυλικής γυναίκας που γονιμοποιεί ( στη πράξη πατέρας….) και του κυοφορούντος διεμφυλικού άνδρα (στη πράξη μητέρα…)
Η πλήρης εξίσωση των εννόμων συνεπειών επιβάλλει αυτονόητα την ίση μεταχείριση των έγγαμων, χωρίς διάκριση λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου στο σύνολο των διατάξεων του ιδιωτικού, διεθνούς δικαίου, καθώς και του οικογενειακού, αλλά και του ληξιαρχικού, του δημοτολογικού, του εργατικού, του δημοσιοϋπαλληλικού, του στρατιωτικού, του κοινωνικοασφαλιστικού, του φορολογικού και του μεταναστευτικού δικαίου.

Το νομοσχέδιο φιλοδοξεί να αποδώσει δικαιοσύνη σε θέματα για τα οποία η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα θεωρεί πως υφίσταται άδικες διακρίσεις. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, παρασιωπώντας το ουσιαστικότερο μειονέκτημα της σύζευξής τους, δηλ. πως αυτή είναι στείρα, υποστηρίζουν πως η μη αναγνώριση του «γάμου» τους οφείλεται σε «αυθαίρετους περιορισμούς και σε ανυπόστατες εκτιμήσεις που εντείνουν την ανασφάλεια και τις διακρίσεις που διαρκώς βιώνουν» ⁽⁵⁾

(Διαφ. 4)

Ας αναφέρουμε για ιστορικούς λόγους κάποια στοιχεία. Η ομοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ως ψυχιατρική διαταραχή το 1952, στην πρώτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχιατρικών Διαταραχών (DSM-I) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Το 1992 η κατηγορία «ομοφυλοφιλία» αφαιρείται και από την Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.⁽⁶⁾ Η ομοφυλοφιλία είναι νόμιμη στην Ελλάδα από το 1951.

Το 1997 η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία υποστήριξε το δικαίωμα των ομόφυλων γάμων, που έγινε νόμος του κράτους στις ΗΠΑ το 2015 υπό τον Μπαράκ Ομπάμα.⁽⁷⁾

Στην Ελλάδα, το 2015, σύμφωνα με τον Ν.4356/2015 ψηφίζεται το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζεύγη. ⁽⁸⁾

Το 2018 γίνεται παρέμβαση από 55 ακαδημαϊκούς της πατρίδας μας υπέρ της αναδοχής και υιοθεσίας παιδιών από τα επισήμως συμβιούντα ομόφυλα ζεύγη ⁽⁹⁾. Αυτή η παρέμβαση υποστηρίζεται παιδαγωγικά και από άλλους «ερευνητές» του εξωτερικού⁽¹⁰⁾ ορισμένοι των οποίων έφτασαν να υποστηρίξουν όχι απλά πως δεν υπάρχει διαφορά της ομόφυλης από την ετερόφυλη γονεϊκότητα, αλλά πως ίσως η ομόφυλη να είναι καλύτερη για τα παιδιά…

Αναρωτιόμαστε:

Πώς ανατράπηκε η παιδαγωγική και γονεϊκή εμπειρία αιώνων και ο κοινός νους που θέλουν τα παιδιά να μεγαλώνουν καλύτερα μαζί και με τους δύο βιολογικούς γονείς τους και κάθε άλλη μορφή ανατροφής να είναι μειονεκτική για εκείνα;
Πώς ενώ ως τώρα η ανατροφή του παιδιού σε οικογένεια μονογονεϊκή, από διαζύγιο ή θάνατο, από θετούς γονείς ή «γονείς» από δεύτερο γάμο, θεωρούνταν αδύναμη και άξια στήριξης από την πολιτεία, και τώρα η «ομόφυλη ανατροφή» που επίσης στερεί το παιδί από τους αληθινούς του γονείς, διεκδικεί την ισότητα;
Πώς προέκυψαν οι παιδαγωγικές «υποστηρικτικές μελέτες»; Όχι μόνο για την ομόφυλη «γονεϊκότητα»… αλλά και για την ταχέως αναδυόμενη πολυγαμική «οικογένεια»….Πώς δομήθηκαν τα ερωτηματολόγια; Ποιοί απάντησαν για λογαριασμό των παιδιών; Τα ίδια ή οι «γονείς» τους; Για πόσο διάστημα ελέγχθηκαν τα παιδιά; Υπήρχαν συγκριτικές ομάδες ελέγχου άλλων παιδιών; Ποια στοιχεία αξιολογήθηκαν;

Υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες πως η επιστημονική έρευνα για το συγκεκριμένο θέμα ελέγχεται ιδεολογικά από ομάδες παρέμβασης που λογοκρίνουν τα ερωτηματολόγια, τη δομή της έρευνας και τις σχετικές δημοσιεύσεις. ^(11,12)

Έχει ληφθεί υπόψιν πως τα μικρά παιδιά δεν έχουν την ωριμότητα να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, ενώ άλλοτε παρά το ότι στενοχωριούνται, διστάζουν και αισθάνονται τύψεις να μιλήσουν ενάντια στους ανθρώπους που τα μεγάλωσαν θεωρώντας το αγνωμοσύνη;

Οι υποστηρικτές αυτής της «ένωσης» ισχυρίζονται πως όλο και όλο που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι αγάπη και ασφάλεια. Και αυτά μπορεί να τα δώσει ο ομόφυλος γάμος. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της αγάπης και της ασφάλειας που πρέπει να προσφέρει η οικογένεια στο παιδί; Η αγάπη δεν είναι λόγια, υλικές προσφορές, κοινωνικές δραστηριότητες. Είναι ζωντανά πρότυπα, είναι βιώματα, αρχές, επικοινωνία, είναι εμπειρίες, που διαμορφώνουν διαφορετικές ταυτότητες παιδιών, και δεν ομοιάζουν καθόλου στα δύο είδη ανατροφής όσο και αν έτσι υποστηρίζουν οι ενδιαφερόμενοι.

Μπορεί η ομόφυλη ένωση να είναι σαν τον ετερόφυλο γάμο;

Όχι, γιατί ελλείπει η βιολογική διαφορετικότητα και συμπληρωματικότητα που οδηγούν στην αποτελεσματική ένωση και δημιουργία παιδιών και οικογένειας με φυσικό τρόπο. Στην ομόφυλη ένωση ελλείπει πάντα και εξ ορισμού ο ένας δότης γενετικού υλικού. Οπότε για την δημιουργία τέκνων χρησιμοποιείται πάντα δότης και η εξωσωματική γονιμοποίηση.

(Διαφ. 5)

Τα ομόφυλα ανδρικά ζεύγη, χρησιμοποιούν ωάρια δότριας και τη παρένθετη μητρότητα, τα ομόφυλα γυναικεία ζεύγη σπέρμα δότη, σε κάθε περίπτωση ατόμων γνωστών ή αγνώστων. Ο νέος πρόσφατος νόμος για την εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ό,τι εξυπηρετικότερο για την ομόφυλη «γονεϊκότητα»⁽¹³⁾

Συνεπώς τα παιδιά του ομόφυλου ζεύγους (εκτός αν αποκτηθούν με υιοθεσία) θα είναι στερημένα από προεπιλογή ή από τη βιολογική τους μητέρα, και από την παρένθετη μητέρα, ή τον πατέρα, δηλαδή από τον ένα τουλάχιστον βιολογικό τους γονέα. Και θα έχουν λίγα ή καθόλου βιολογικά αδέλφια. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΗΣ ΣΥΖΕΥΞΗΣ ΟΡΦΑΝΕΥΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ….Στους ομόφυλους άνδρες στερούνται τρείς φορές από μητέρα, (από τη δότρια ωαρίων δηλ. την βιολογική μητέρα, από τη παρένθετη μητέρα που τα κυοφορεί, και εκείνη που θα απουσιάζει από τον ανδρικό γάμο), ενώ στις ομόφυλες γυναίκες τα παιδιά στερούνται δύο φορές από πατέρα, (από το δότη του σπέρματος, δηλ. τον βιολογικό πατέρα και από την απουσία πατέρα στον γυναικείο γάμο).

(Διαφ. 6)

Έχει νόημα η βιολογική σχέση γονέων-παιδιών;

Η βιολογική σχέση είναι παράγοντας σύνδεσης των παιδιών με τους γονείς, παππούδες και τα αδέλφια τους. Μέσα από τις ομοιότητες των χαρακτηριστικών ενισχύεται η ενότητα και η αίσθηση της ταυτότητας. Τα παιδιά έχουν την αίσθηση της διαχρονικότητας, έχουν ένα παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αισθάνονται πως έχουν τη θέση τους στο χώρο και τον χρόνο ανάμεσα στους δικούς τους ανθρώπους.

(Διαφ. 7)

Τα παιδιά από δότες γενετικού υλικού σύμφωνα με μαρτυρίες των ιδίων, ⁽¹⁴⁾αναζητούν, νοσταλγούν και ονειρεύονται το γονέα και τα βιολογικά αδέλφια που ελλείπουν. Πού να είναι ο γονιός τους άραγε; Είναι κάπου παντρεμένος; Μήπως έχουν αδέλφια ξεχασμένα σε κάποιο καταψύκτη εξωσωματικής; Μήπως σε κάποιο άλλο σπίτι; Οι γονείς-δότες τα σκέπτονται ποτέ; Πρόσφεραν το γενετικό υλικό τους για να κερδίσουν χρήματα; Έκαναν αλλού οικογένειες; Αυτός ο βασανιστικός αναπάντητος προβληματισμός, σύμφωνα με μελέτη, αφορά περίπου το 60-70% των παιδιών από δότες! Τα παιδιά καταφεύγουν για παρηγοριά στα φάρμακα, το αλκοόλ ή έχουν παραβατική συμπεριφορά. Τα έλαβαν υπόψιν αυτά οι υποστηρικτές της ομόφυλης γονεϊκότητας;

Στον ομόφυλο γάμο πέρα από την έλλειψη βιολογικής σχέσης των μελών της οικογένειας ελλείπει εκ προοιμίου είτε η ανδρική είτε η γυναικεία παρουσία. Τα παιδιά έχουν «δύο μπαμπάδες»- ή «δύο μαμάδες».

Είναι απαραίτητη η παρουσία και πατέρα και μητέρας δηλ. και του άντρα και της γυναίκας στη ζωή ενός παιδιού; Ναι, είναι. Γιατί όμως;

Γιατί ο πατέρας διαπαιδαγωγεί διαφορετικά από τη μητέρα.⁽¹⁵⁾
Ο πατέρας παρέχει την αίσθηση ασφάλειας και δύναμης στην οικογένεια. Είναι αυτός που συνήθως θέτει τα όρια και τους κανόνες. Λειτουργεί ως εκπαιδευτής σε θέματα που γνωρίζουν καλύτερα οι άνδρες, ως ανδρικό μοντέλο για να ταυτιστεί ο γιος του, ως μοντέλο συζύγου για τον γιο και την κόρη του.
Η απουσία του πατέρα για το γιό του συνοδεύεται συχνά από εγκατάλειψη του σχολείου και κακές σχολικές επιδόσεις, ενώ η απουσία πατέρα για την κόρη συνοδεύεται από πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις, εγκυμοσύνες και αναζήτηση της πατρικής ασφάλειας σε μεγαλύτερα ή ακατάλληλα ανδρικά άτομα.
Η μητέρα λειτουργεί ως μοντέλο γυναίκας και μητέρας για τη κόρη της αλλά και για το γιό της. Βοηθά τη κόρη της να αντιληφθεί και να διαχειρισθεί τα ιδιαίτερα θέματα της γυναικείας φύσης (π.χ περίοδος, εγκυμοσύνες, καλαισθησία....), την εκπαιδεύει σε θέματα διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων από την οπτική της γυναίκας, ενώ λειτουργεί ως δύναμη συγκατάβασης και ανεκτικότητας. Η έλλειψη μητέρας δημιουργεί αίσθημα κενού και έλλειψης στοργής και φροντίδας για το παιδί.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη και από τα δύο μοντέλα διαπαιδαγώγησης συγχρόνως γιατί αυτά είναι συμπληρωματικά. Εξάλλου αυτό είναι και θέμα ισότητας για το παιδί. Τα παιδιά συγκρίνουν τους εαυτούς τους με άλλα παιδιά και άλλες οικογένειες και αναζητούν αυτόν που λείπει.

Επιπλέον:

Ο γάμος των τρανς ή ίντερσεξ ή ομόφυλων ατόμων δίνει ασαφή και αντιφατικά πρότυπα συζυγικού ζεύγους και συζυγικής σχέσης στο παιδί.
Δεν λειτουργεί ως πρότυπο ετερόφυλου γάμου. Αυτό ίσως δεν θεωρείται μειονέκτημα για τους θιασώτες της «ισότητας στο γάμο», ωστόσο δημιουργεί δυσκολίες στο παιδί όταν επιδιώξει να συνάψει ετερόφυλο γάμο.
Το παιδί ενδεχομένως δεν έχει πρότυπο του δικού του φύλου μέσα στην οικογένεια. Αυτό δημιουργεί δυσκολίες στη σωστή ανάπτυξη της ταυτότητας φύλου του και στο σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Ο ομόφυλος γάμος εισάγει στον ομο-ή τρανσ ή ασαφή και ρευστό τρόπο σεξουαλικής ζωής. Είναι γνωστό το (υπερβολικό μάλλον) σύνθημα της ίδιας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας: «γυναίκα ή άνδρας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι» ⁽¹⁶⁾Συνεπώς αναγνωρίζεται πως μάθηση ως υποστηρικτικός παράγοντας στη δημιουργίας της ταυτότητάς μας. Πώς θα υποστηριχθούν οι βιολογικές ικανότητες και οι προδιαγραφές ενός παιδιού αν δεν υπάρχει το κατάλληλο πρότυπο και η εκπαίδευση;


(Διαφ. 8)
Οι «γονείς» μπορεί να έχουν ή όχι προχωρήσει σε ποικίλης έκτασης μετάβαση φύλου. Κοινωνική, φαρμακευτική, χειρουργική. Αυτό συνεπάγεται μια ποικιλότητα και εκδοχές ταυτότητας και σωματικών χαρακτηριστικών και σεξ. προσανατολισμών. Το παιδί θα έχει να αντιμετωπίσει το απρόβλεπτο…Δηλ. δεν θα ανατρέφεται απλά από δύο άτομα ίδιου φύλου με τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά του φύλου τους αλλά με όλη την ποικιλομορφία αυτής της «επιλογής»
Το παιδί μεγαλώνει εκτός χώρου εκκλησίας. Οι επιλογές ζωής της ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδας είναι έξω από το Ευαγγέλιο και τη Ορθόδοξη παράδοση.


(Διαφ. 9)

Παρά τις μεμονωμένες περιπτώσεις Ορθοδόξων βαπτίσεων τέκνων ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, είναι προεπιλογή η ανατροφή των παιδιών έξω από τις αρχές της Ορθόδοξης εκκλησίας….

Μας αφορά το ζήτημα της ομόφυλης ένωσης;

Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν τους αφορά, εφόσον προσωπικά αλλά και στην οικογένειά τους δεν τίθεται θέμα ομόφυλου «γάμου».

Άλλοι σκέπτονται πως εφόσον η Ορθόδοξη εκκλησία σαφώς αντιτίθεται, ο ομόφυλος «γάμος» θα είναι πολιτικός, συνεπώς η Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι πιστοί δεν πρέπει να έχουν λόγο για το θέμα.

Κάποιοι, κινούμενοι από συμπάθεια προς τη ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδα θέλουν να νομιμοποιηθεί η ομόφυλη σχέση θεωρώντας πως όταν επισημοποιηθεί θα τους δώσει χαρά….την οποία ο καθένας δικαιούται εφόσον δεν ενοχλεί τον άλλο.

ΔΕΝ είναι όμως έτσι……

Η νομιμοποίηση της «ένωσης» προσθέτει κύρος σε αυτή, παρέχει δικαιώματα, κατευθύνει συνειδήσεις, παραδειγματίζει, και την μετατρέπει από προσωπική υπόθεση στείρας ερωτικής συγκατοίκησης σε υπόθεση και ευθύνη όλης της κοινωνίας. Καθώς μάλιστα γίνεται υπόθεση όλων, όχι μόνο τα παιδιά αυτών των «οικογενειών» αλλά το σύνολο των παιδιών, των οικογενειών και όλος ο κόσμος θα αντιμετωπίσουν διλήμματα και δυσκολίες.

Η νομιμοποίηση, όπως αποδείχθηκε από ανάλογες νομιμοποιήσεις του εξωτερικού, κάνει τη καλύτερη διαφήμιση. Πολλοί που είχαν επιφυλάξεις για αυτήν θα σπεύσουν εκ των υστέρων να υποστηρίξουν το «νόμιμο». Η στατιστική δείχνει πως ο μιμητισμός και η προβολή των ΛΟΑΤΚΙ προτύπων επηρεάζουν τους νέους στο να ανακηρυχθούν και οι ίδιοι ως ΛΟΑΤΚΙ και να αποδεχθούν εύκολα τον ΛΟΑΤΚΙ γάμο. Στις ΗΠΑ, μεταξύ των Millennials, το 30% αναγνωρίζεται ως LGBTQ, ποσοστό περισσότερο από το τριπλάσιο από του υπόλοιπου ενήλικου πληθυσμού, ενώ όταν οι ερευνητές εξετάσουν το νεότερο γκρουπ της ομάδας, ηλικίας 18-24 ετών (που κάποιοι αποκαλούν Gen Z), διαπιστώνουν πως το 39% αυτοαποκαλούνταν LGBTQ. ^(17,18,19)

Μια έρευνα του Ινστιτούτου Gallup, στις 22 Οκτωβρίου 2020. ⁽²⁰⁾, έδειξε ότι το 67% των Αμερικανών ενηλίκων υποστηρίζει τον «γάμο» του ίδιου φύλου, κάτι που αποτελεί ρεκόρ. Μόλις πριν από 24 χρόνια, το 68% των Αμερικανών αντιτάσσονταν στους γάμους ομοφυλοφίλων. Η προβολή έπαιξε το ρόλο της….

(Διαφ. 10)

Η υλοποίησή του «ομόφυλου γάμου» γίνεται δοκιμασία της συνείδησης για πολλούς εργαζομένους και οικογένειες. Με τη νομιμοποίηση του αναγκάζονται οι επιχειρήσεις, οι δημόσιοι οργανισμοί, οι εργαζόμενοι, να αποδεχθούν τη νέα πραγματικότητα. Άτομα θρησκευόμενα και παραδοσιακά συμμορφώνονται προκειμένου να μη χαρακτηρισθούν ομοφοβικά, άτομα μίσους κτλπ.⁽²¹⁾

(Διαφ. 11)

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να τον διδάξουν στα παιδιά ως μια ισότιμη επιλογή «οικογένειας», άσχετα με το εάν συμφωνεί η συνείδησή τους, εάν οι μαθητές είναι Ορθόδοξοι και διδάσκονται αντίθετα με την πίστη τους και τις θέσεις της οικογένειάς τους. Τα σχολεία θα συμμετέχουν σε «εορταστικές εκδηλώσεις» και «ημέρες αφιερωμένες στις νέου τύπου οικογένειες». Ποιος θα φέρει αντίρρηση;;; Θα είναι ο νόμος του κράτους. Τα σχολεία της Εκκλησίας θα πρέπει να συμμορφωθούν με την ύλη του Υπουργείου…

(Διαφ. 12)


(Διαφ. 13)


(Διαφ. 14)


(Διαφ. 15)

Οι επιχειρήσεις γάμου, φωτογράφοι ζαχαροπλάστες, δημοτικοί υπάλληλοι, εστιατόρια και καφετέριες θα πρέπει να εξυπηρετήσουν αλλιώς θα χαρακτηρισθούν ομοφοβικοί.⁽²²⁾ Οι νομικοί, ψυχολόγοι, γιατροί, θα πρέπει να παράσχουν τις υπηρεσίες τους σε ένα τέτοιο γάμο, χωρίς να μπορούν να υποδείξουν πως πιθανότατα για τα προβλήματά του ευθύνεται η ομόφυλη επιλογή. Οι υπηρεσίες υιοθεσίας θα πρέπει να δίδουν παιδιά και στα ομόφυλα ζεύγη, οι ιερείς, τα κατηχητικά, οι κατασκηνώσεις, το κήρυγμα θα λογοκρίνονται και θα κακολογούνται ότι υποκινούν το μίσος όταν διδάσκουν τη θέση της εκκλησίας μας.

(Διαφ. 16)

Δεν είναι απίθανη και η εμφάνιση νέων θρησκευτικών ομάδων που θα κάνουν ομόφυλους «γάμους» ή και αιρετικών θέσεων μέσα στην ίδια την Ορθόδοξη εκκλησία στα πλαίσια μιας κακώς εννοούμενης αγάπης. ⁽²³⁾

Τί γίνεται με τις αντιρρήσεις των γονέων στη σχολική αγωγή των παιδιών τους; Δεν θα μπορούν να αντιδράσουν εφόσον αυτό θα είναι το νόμιμο. Το αίτημά τους για βοήθεια προς το ΛΟΑΤΚΙ παιδί τους ώστε να απομακρυνθεί από τον ομόφυλο τρόπο ζωής θα απορρίπτεται, εφόσον θα χαρακτηρίζεται ως παραβίαση σεξουαλικών δικαιωμάτων του παιδιού και ώθησή του προς την απαγορευμένη θεραπεία μεταστροφής.

Η περίπτωση να θεωρηθεί η ομόφυλη σύζευξη πάθος, πνευματική πτώση, προσβολή του Θεού, αιτία δυστυχίας και αιώνιας απώλειας της ψυχής, ΔΕΝ υπάρχει….Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ όρος αδιανόητος…. «Δεν έχει λόγο η Εκκλησία με τα κηρύγματα μίσους της... Γιατί να μετανοήσουμε εξάλλου; Είναι κάτι νόμιμο και φυσικό για το οποίο η σύγχρονη επιστήμη της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας συμφωνούν. Όλα τα υπόλοιπα για «μη φυσική χρήση του σώματος, για προσβολή του θελήματος του Θεού, για διάλυση της οικογένειας, για κακοποίηση των παιδικών ψυχών είναι λόγια του μεσαίωνα και των παπάδων….»

(Διαφ. 17)

Πόσο εύκολο θα είναι κατόπιν να υποστηρίξει κάποιος πως έχει ανατραπεί η επιστημονική σκέψη και η παιδαγωγική έρευνα στο θέμα της ομόφυλης γονεϊκότητας; Ότι στο όνομα της άκριτης αποδοχής οποιασδήποτε διαφορετικότητας φιμώθηκε ο ελεύθερος λόγος και η ελευθερία της έκφρασης; Πως καταπατήθηκαν τα δικαιώματα της εκκλησίας πάνω στα βαπτισμένα παιδιά της και των παιδιών της να μορφωθούν κατά Χριστόν;

Η ομόφυλη γονεϊκότητα καθιερώνει την εμπορευματοποίηση της διαδικασίας απόκτησης παιδιών μέσα από τις διαδικασίες της εξωσωματικής και της παρένθετης μητρότητας. Η παρένθετη μητρότητα παρά το αλτρουιστικό της επικάλυμμα δεν είναι άλλο από εμπορική εκμετάλλευση της μήτρας των φτωχών γυναικών -παρένθετων μητέρων. Στον ομόφυλο «γάμο» οι «γονείς» είναι οι πελάτες που πληρώνουν για να έχουν εξυπηρέτηση. Αυτοί με τα χρήματά τους δημιουργούν παιδιά ορφανά από προεπιλογή… και αυτά λειτουργούν ως μέσα «ολοκλήρωσης και δικαίωσης» της σεξουαλικής επιλογής τους.

(Διαφ. 18)

Για την κοινωνία η συνολική διαδικασία επιφυλάσσει νέα βάρη, ασφαλιστικά, οικονομικά, υγειονομικά, νομικά, αποζημιώσεις, κλπ. Νέοι κανονισμοί επιφυλάσσονται για τους επαγγελματικούς κλάδους του Δημοσίου. ⁽²⁴⁾ Πώς θα οριοθετηθεί άραγε η επιβολή των νέων αντιλήψεων; Σε ποιο βαθμό έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει μονομερώς τις απόψεις του στη κοινωνία;

Και τελικά ποια θα είναι τα όρια της σεξουαλικής δικαίωσης; Θα μπορούσε το κράτος εκτός από τον ομόφυλο γάμο δύο ατόμων να προτείνει την καθιέρωση ως ανθρώπινου δικαιώματος της πολυγαμίας, της παιδεραστίας, της αιμομιξίας, της κτηνοβασίας, της βρεφοκτονίας; Δεν έχουν δικαίωμα όλες αυτές οι σεξουαλικές επιλογές να αναγνωριστούν ως επίσημες σχέσεις και να απολαύουν τα ίσα δικαιώματα; Η πολυγαμία αποτελεί ήδη διεκδίκηση για το μέλλον.⁽²⁵⁾

Από ό,τι φαίνεται ο ομόφυλος "γάμος" δεν θα λύσει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Θα είναι η δικαίωση από την πολιτεία των μη κανονικών σεξουαλικών επιλογών, που όμως θα συνοδεύεται από την καταπάτηση σειράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων άλλων ομάδων.

Γιατί όμως κάποια σεξουαλικά δικαιώματα είναι ανώτερα από όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα που προσβάλλονται; Γιατί οι ενστάσεις και αντιρρήσεις μας απέναντι στον ομόφυλο γάμο είναι ανυπόστατες και άδικες και αυθαίρετες;

(Διαφ. 19)

Στη παραδοσιακή οικογένεια θυσιάζονται οι ενήλικες για χάρη των παιδιών. Στην ομόφυλη σύζευξη θυσιάζονται τα παιδιά και η κοινωνία για να δικαιωθεί μια στείρα ένωση και τα υποτιθέμενα σεξουαλικά της δικαιώματα. Η γνήσια αγάπη θυσιάζει το δικό της θέλημα για χάρη του αγαπημένου, αυτή εδώ η «αγάπη» ζητά από τους ποιο αδύναμους, από τα παιδιά, να κάνουν θυσίες για να ικανοποιηθεί εκείνη.

(Διαφ. 20)

Συνοψίζοντας,

Το «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά», είναι αντίθετο στο γάμο των ομόφυλων ατόμων θεωρώντας ότι κακοποιεί και προσβάλλει την ανθρώπινη φύση, αδικεί τα παιδιά, αλλοιώνει το χαρακτήρα της οικογένειας, απομακρύνει τον άνθρωπο από τις πνευματικές και βιολογικές του ρίζες, επιτίθεται στην θρησκευτική και επιστημονική συνείδηση και την ελευθερία του λόγου, ενώ δημιουργεί τεράστια κοινωνικά βάρη και αδικίες. Για εμάς ΔΕΝ υπάρχει άλλος γάμος εκτός από τον Ορθόδοξο Χριστιανικό γάμο των δύο ετερόφυλων συζύγων που ζητούν την ευλογία του Θεού για την κοινή και έως την αιωνιότητα συμπόρευσή τους.

(Διαφ. 21)

Παρουσίαση εισήγησης:

___________________________

Παραπομπές:

Ετικέτες: Πολιτικός Γάμος και Σύμφωνο Συμβίωσης, Γενετήσιος Προσανατολισμός - Ταυτότητα Φύλου

Εκτύπωση

Κατηγορίες

Επικοινωνία

Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη: Φύλα – Γάμος – Οικογένεια – Συμβολή στον δημόσιο διάλογο [Λάρισα, 29 Ιουνίου 2022]

Σχετικά με μας

Σύνδεσμοι