Μια ταινία- ντοκιμαντέρ που διερευνά τα ζητήματα που σχετίζονται με την επιπόλαιη και «άνετη» αποδοχή ή και υποβοηθούμενη προώθηση των παιδικών και εφηβικών αποφάσεων για την ιατρική ή και χειρουργική «μετάβαση φύλου».

Μια ταινία- ντοκιμαντέρ που διερευνά τα ζητήματα που σχετίζονται με την επιπόλαιη και «άνετη» αποδοχή ή και υποβοηθούμενη προώθηση των παιδικών και εφηβικών αποφάσεων για την ιατρική ή και χειρουργική «μετάβαση φύλου».

Αυτό είναι ένα τραγούδι θέλει να υπερασπιστεί τα παιδιά μας!

Εμπορική εκμετάλλευση της γυναικείας μήτρας και στο τέλος…  μια άδεια μητρική αγκαλιά και παιδιά ξεκομμένα από τη μάνα που τα έφερε στο κόσμο…

Είναι ωραίο να γιορτάζουν τα παιδιά δύο φορές γενέθλια;

Τα παιδιά και οι έφηβοι θα διδαχθούν τώρα στο σχολείο την «ιδεολογία του φύλου», θα γίνουν ακτιβιστές, θα πιστεύουν και θα διαδίδουν την ψευδή άποψη ότι το φύλο μπορεί να είναι «επιλογή», ότι το βιολογικό φύλο είναι κάτι άσχετο, ότι «έχουν δικαίωμα» να «μεταβαίνουν» μέσω φαρμάκων και χειρουργικών επεμβάσεων, χωρίς τη γονεϊκή έγκριση σε άλλο φύλο και ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά.

Εάν συμμετείχατε σε μια συζήτηση για τις «σύγχρονες μορφές οικογένειας» και κάποιος  σας έλεγε: «μην ανησυχείτε, τα παιδιά τελικά θα είναι μια χαρά», εσείς τί θα απαντούσατε; Το επιχείρημα αυτό έχει επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί για να υποχωρήσουν οι αντιδράσεις στις ριζοσπαστικές αλλαγές στον γάμο και την οικογένεια που προωθούνται ως ισότιμες με την παραδοσιακή οικογένεια.

Όταν η βιολογική σχέση αντικαθίσταται από την «πρόθεση» ανάληψης ρόλου γονέα.

Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας ενάντια στο μάθημα της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στα σχολεία πραγματοποιήθηκε στο Μαρούσι, την Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα 5:00 μ.μ. έξω από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.

«Η αγάπη κάνει την οικογένεια»… Ή μήπως δεν αρκεί για τα παιδιά; (Doesn't Love Make a Family?)

Η διαδικασία της παρένθετης μητρότητας είναι περίπλοκη και σύνθετη. Διατυπώνονται μάλιστα κάποιες απόψεις που εξομοιώνουν την παρένθετη μητρότητα με την υιοθεσία.

Η σημερινή ερώτηση είναι από την Αλέξα, η οποία μου γράφει: Αγαπητή Κέιτυ ακούω συνεχώς για γονείς οι οποίοι ζητούν απαλλαγή για τα παιδιά τους από το σχολικό πρόγραμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης. Ποιά είναι τα βασικά σημεία που πρέπει να αξιολογήσω για να καταλάβω εάν το συγκεκριμένο πρόγραμμα στο σχολείο μου είναι απαράδεκτο;

Σε αυτή τη ταινία περιγράφονται τα οδυνηρά αποτελέσματα της παρακολούθησης ταινιών  με σεξουαλικό περιεχόμενο από τα παιδιά και τους ενήλικες. Παρουσιάζουμε αυτή τη ταινία προκειμένου να ευαισθητοποιήσουμε τους γονείς και να  προστατέψουν τα παιδιά αλλά και τους εαυτούς τους από θεάματα που θα δηλητηριάσουν ανεπανόρθωτα τη ζωή και την ευτυχία όλων.

Από το Life Institute

Λαμβάνοντας ειδική άδεια από τους παραγωγούς, το Life Institute ( Ινστιτούτο υπέρ της Ζωής)είναι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσει την ειδική διαδικτυακή προβολή του: Fatal Flaws: Legalizing Assisted Death, ( Μοιραία Λάθη: Νομιμοποιώντας τον Υποβοηθούμενο Θάνατο). Ο σκηνοθέτης Kevin Dunn χρησιμοποιεί ισχυρές μαρτυρίες και γνώμες εμπειρογνωμόνων και από τις δύο πλευρές του θέματος για να αποκαλύψει πώς αυτοί οι εξαιρετικά αμφισβητούμενοι νόμοι επηρεάζουν την κοινωνία με την πάροδο του χρόνου.Η ταινία δημιουργήθηκε από την Euthanasia Prevention Coalition και την DunnMedia ( Τον Συνασπισμό για την Πρόληψη της Ευθανασίας και τηνDunnMedia, εταιρία που δραστηριοποιείται στο χώρο της θέασης και των ΜΜΕ),και είναι διαθέσιμη για αγορά εδώ https://fatalflawsfilm.com

Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά» : Οποιαδήποτε ιατρική υπηρεσία «θεραπεύει» τον ανθρώπινο πόνο διακόπτοντας τη ζωή, προσβάλει την ουσία της ιατρικής επιστήμης που είναι η διακονία της ζωής, κάνει κατάχρηση της θεραπευτικής σχέσης και μετατρέπει τον γιατρό από συμπαραστάτη σε νόμιμο «δήμιο». Η ιατρική υποβοήθηση του θανάτου, στο όνομα της «συμπόνιας», δείχνει έλλειψη ήθους, θεραπευτική ανεπάρκεια, εγκατάλειψη του δοκιμαζόμενου και κακοποίηση εκείνων που αξίζουν παρηγοριά, ανακούφιση και παροχή φροντίδας. Κυρίως όμως  αποτελεί προσβολή του Θεού που είναι ο Δωρητής κάθε ανθρώπινης ζωής και μόνος αρμόδιος να κρίνει μέσα στην μεγάλη Του αγάπη τη στιγμή που αυτή θα τελειώσει.

«Έχετε καταλάβει πως οι νόμοι που επιτρέπουν την ευθανασία και την υποβοήθηση της αυτοκτονίας σπρώχνουν την κοινωνία σε μια επικίνδυνη κατηφόρα;»

Fatal Flaws: Η νομιμοποίηση του υποβοηθούμενου θανάτου μας οδήγησε σε ένα ταξίδι προβληματισμού στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική για να θέσουμε ένα από τα πιο θεμελιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα της εποχής μας: θα έπρεπε να δώσουμε στους γιατρούς το έννομο δικαίωμα  να τερματίσουν τη ζωή των άλλων με ευθανασία ή με υποβοηθούμενη αυτοκτονία;

Ο σκηνοθέτης Kevin Dunn κατέγραψε ισχυρές προσωπικές μαρτυρίες και γνώμες εμπειρογνωμόνων και από τις δύο πλευρές του ζητήματος για να αποκαλύψει πώς αυτοί οι εξαιρετικά αμφισβητούμενοι νόμοι επηρεάζουν την κοινωνία καθώς περνούν τα χρόνια.

Περίπου 20 χρόνια μετά την εισαγωγή αυτών των νόμων, ακόμη και μερικοί από τους πιο πιστούς υποστηρικτές του υποβοηθούμενου θανάτου θέτουν υπό αμφισβήτηση το δρόμο που οι ίδιοι μας οδήγησαν. Ο πατέρας της ευθανασίας στην Ολλανδία ο Dr.Boudewijn Chabot μιλά για μια «ανησυχητική μετακίνηση των αντιλήψεων»και ότι η ευθανασία «μας ξέφυγε από τα χέρια» - ειδικά επειδή άρχισε να αναφέρεται σε ασθενείς με ψυχιατρικά νοσήματα.

Όλοι έχουμε ακούσει τραγικές και πολυδιαφημιζόμενες ιστορίες ανθρώπων που έχουν ζητήσει τον  υποβοηθούμενο θάνατο εδώ στη Βόρεια Αμερική. Σπαρακτικές περιπτώσεις. Ορισμένες από αυτές τις υποθέσεις έχουν φτάσει στα ανώτατα δικαστήρια της χώρας με στόχο να ανατρέψουν το από ετών ισχύον ποινικό δίκαιο αναφορικά με αυτό που παλαιότερα χαρακτηριζόταν ως ανθρωποκτονία.

Από το 1998, πέντε χώρες και έξι πολιτείες των ΗΠΑ έχουν θεσπίσει νόμους που καθιστούν νόμιμο τον υποβοηθούμενο θάνατο εφόσον ισχύουν ορισμένα κριτήρια. Σχεδόν κάθε χώρα του κόσμου συζητά κάποια μορφή νομιμοποίησης και η Αμερική «βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο».

Αυτή η ταινία δεν βγήκε για να δαιμονοποιήσει τους γιατρούς, τους υποστηρικτές,  ή οποιονδήποτε άλλο για αυτό το θέμα. Αυτή η ταινία αφορά την υιοθέτηση - και την αντίσταση - απέναντι σε μια νέα φιλοσοφία και πολιτισμό που μπορεί να σας επηρεάσει στην πιο ευάλωτη στιγμή της ζωής σας.

Μαρτυρίες:

«Τα επιχειρήματα  του κατήφορου έχουν επικριθεί συχνά ως φιλοσοφικά αδύναμα. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ισχυρότερη απόδειξη για την πραγματικότητα του ολισθηρού κατήφορου από το Fatal Flaws. Ως ψυχίατρος και γιατρός ανακουφιστικής φροντίδας, δεν μπορώ παρά να υπογραμμίσω τη σημασία αυτής της ταινίας ως μιας πνευματικής κλήσης, ενός ηθικού μηνύματος, μιας κοινωνικής δήλωσης και μιας κλινικής παρέμβασης.

Ο Kevin  Dunn έρχεται σα σύγχρονη Κασσάνδρα που δημιούργησε μια ταινία, να περιγράψει  αυτό που θα μπορούσε να αποτελέσει μια τρομακτική επιστημονική φαντασία, αν δεν ήταν ήδη κοινωνικό γεγονός: τη νομιμοποίηση του τερματισμού της ζωής των ευάλωτων, των απομονωμένων, των περιθωριοποιημένων και των δοκιμαζόμενων, από πολιτεία σε πολιτεία και από χώρα σε χώρα. Ακόμα πιο ενοχλητικό  είναι πως αυτοί οι θάνατοι περνούν από τα χέρια των ιατρών, που επί χιλιετίες ορκίζονταν να θεραπεύουν και όχι να βλάπτουν. Μέσα από συνεντεύξεις με ασθενείς, οικογένειες και εμπειρογνώμονες, ο Dunn κάνει μια ξεκάθαρη και επειγόντως αναγκαία κριτική στο κατ΄ ευφημισμό μασκάρεμα της αυτοκτονίας ως συμπόνιας και με αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά του επιχρυσωμένου ισχυρισμού ότι η ανακούφιση του πόνου έγκειται στην επιβεβαίωση της απελπισίας, στην αποδοχή του μοιραίου και την προδοσία των ιστορικών στόχων της ιατρικής.»

Cynthia Geppert MD, MA, MPH, MSB, DPS, MSJ, DFAPA, FCLP Καθηγήτρια Εσωτερικής Παθολογίας και Ψυχιατρικής, Διευθύντρια στο Ethics Education University of New Mexico School of Medicine, Αναπληρώτρια  Καθηγήτρια  Bioethics Albany Medical College, ΗΠΑ

«Το Fatal Flaws είναι κάτι περισσότερο από ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ. Είναι μια έκκληση για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας στη Βουλή της Ιατρικής. Για κάθε γιατρό ή ασθενή που θέλει να κατανοήσει τη διαφορά μεταξύ της ιατρικής δολοφονίας και της ιατρικής υπεύθυνης φροντίδας, αυτή η ανθρωπιστική και ευαίσθητη ταινία είναι απαραίτητη.»

Ronald W. Pies, MD, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής και Λέκτορας Βιοηθικής στο SUNY Upstate Medical University  Καθηγητής Κλινικής Ψυχιατρικής στο Tufts U. School of Medicine  Ομότιμος Συντάκτης του Psychiatric Times, USA Director, Kevin Dunn στη Χάγη, Ολλανδία.

«Αυτή είναι μια λαμπρή ταινία που πρέπει να προβληθεί υποχρεωτικά στους πολυάσχολους νομοθέτες που δεν έχουν χρόνο να κάνουν τη δική τους έρευνα, για να ενημερωθούν για το τρόπο που ς η ευθανασία αλλάζει το θάνατο και την πορεία προς αυτόν σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Ολλανδία. Ο Kevin Dunn παίρνει συνεντεύξεις από υποστηρικτές και αντιπάλους της ευθανασίας και της ιατρικώς υποβοηθούμενης  αυτοκτονίας με μη επικριτικό τρόπο και οι απαντήσεις που λαμβάνει είναι εξαιρετικές.»

Καθηγήτρια Βαρόνη Sheila Hollins, House of Lords, προηγούμενη πρόεδρος του Royal College of Psychiatrists, UK

«Συναρπαστικό, διαχρονικό και συγκινητικό. Οι γιατροί πρέπει να δουν αυτήν την ταινία, ειδικά εκείνοι που εκπαιδεύονται, καθώς το κίνημα της ευθανασίας προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την ηθική της ιατρικής ».

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=t4N9uMeUxyU

Συγκλονιστικό βίντεο που αποτυπώνει μια θλιβερή κατάσταση!

Πώς αντιμετώπισαν τις θλίψεις οι άγιες μητέρες των Τριών Ιεραρχών.

Υπάρχει ένα περίεργο πράγμα που συμβαίνει στο χώρο της ψυχολογίας. Είμαι εγκεκριμένος Ψυχοθεραπευτής, η κύρια περιοχή εργασίας μου είναι στο Ντάλας και έχω επίσης άδεια εργασίας στην πολιτεία της Καλιφόρνια, είμαι αυτό που ονομάζεται... ένας από αυτούς τους επανορθωτικούς θεραπευτές.

Ο αληθινός φεμινισμός τιμά όλες τις υπεύθυνες επιλογές της γυναίκας, συμπεριλαμβανομένης της συζυγίας και της μητρότητας.

Κοιτάξτε με τώρα. Έχω επιστρέψει σε αυτό που ήθελε ο Θεός για μένα, να είμαι άντρας.